Kleine Franz had het niet makkelijk in zijn jeugd. Uit een groot gezin, zijn diensttijd maar net weten te ontlopen, werkloos, grotendeels zonder vaste woonplaats en syfilis. Tel daar een stiekeme doodswens bij op en dan heb je natuurlijk inspiratie voor prachtige muziek.
Schuberts muzikale talent is zijn redding geweest, maar het was wel een grote sloddervos. Zijn manuscripten raakten kwijt of bezoedeld. Mede daarom is er nogal wat te doen over de nummering van zijn werken. Is de nooit afgemaakte sympfonie (die Unvollendete, in B klein.) nou nummer 7 of nummer 8? De meesten houden het maar op 8. Er wordt trouwens wel gezegd dat Schubert zelf wel vond de symfonie met twee delen af zou zijn, en dat hij gewoon brak met de tradities van langere werken.
Dat dit werk nou in B klein is zegt me niet zoveel, ik kan het verschil eigenlijk toch niet horen. Maar het allegro uit deze symfonie is werkelijk wonderschoon. En eigenlijk heel spannend, vooral door de onheilspellende klanken van de cello's en de violen. Donker en meeslepend. En dat is juist om blij van te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten