I heart ... sitta europaea

We schrijven er eigenlijk niet zo vaak over maar het mag inmiddels hopelijk wel duidelijk zijn dat de Gemodderdames dierenliefhebbers zijn. Van huisdieren tot olifanten tot slakken, elk dier telt mee. Ook als je een dubieus dierverleden hebt gehad. Voor mij is het meest interessante dier de vogel en in het bijzonder de boomklever. Niet alleen omdat hij prachtig is maar ook omdat hij Bird's Got Talent zo op zijn naam zou schrijven.

Ik zag de boomklever voor het eerst in een park in mijn stad. Midden in een wandeling met meneer S stond ik stil en keek ik de naar stam van een grote eik. Een hele tijd. Echte fascinatie. Liefde op het eerste gezicht, met pijn in de nek van het omhoog kijken. Ik had nog nooit een vogel gezien met blauwige veren, behalve de pimpelmees die ik uit de tuin van mijn ouders kende. Maar deze was nog veel cooler! Grote klauwen, een lief wit buikje en een stoer zwart masker à la Zorro.

De boomklever, niet te verwarren met de boomkruiper, kan iets wat geen enkele andere vogel kan. Hij kan zowel omhoog als omlaag lang de stam van een boom kruipen. Met alle gemak van de wereld. Want hij is heel sterk en lenig en soepel. Op zoek naar beestjes in de bast om in zijn snavel te stoppen. Hij beweegt altijd een beetje alsof hij achtervolgd wordt, schichtig en heel snel.

De BKL (de bijnaam die de vogel kreeg toen hij ontdekt werd bij Beleef de Lente van de Vogelbescherming) is sterk en stoer en koddig en guitig. En hij zorgt ook voor vertraging op natuurroutes. Want zodra ik een BKL hoor sta ik stil en probeer ik te achterhalen waar het geluid vandaan komt. Als de vogel gespot is begin ik dan heel hard met mijn vinger te wijzen. Meneer S kijkt nog net niet op zijn horloge en vraag zich af wanneer mijn arm gaat verzuren. Want een keertje een BKL spotten is natuurlijk prachtig maar om nou alle sittae in het bos te tellen?

De liefde gaat ver, en terwijl ik dit stukje typ twijfel ik of ik verder moet gaan. Want mijn imago gaat nu misschien wel een deuk oplopen. En realiseer ik me dat ik meer op een zielige Volendamse muziekfan lijk dan ik zou willen. Want ik heb ook een kussentje in de vorm van mijn lievelingsvogel. En een button. En op het nachtkastje een boomkleverknuffel. Als je in zijn buik knijpt maakt hij geluid. Soms aai ik de knuffelklever, die overigens geen naam heeft.

Maar er gaat niets boven BKL Live. Vooral als je een ouder een jong ziet voeren met kleine insecten. Dan gaat mijn vogelhart heel snel. I heart … de boomklever.