Sceptisch bij de slager

Via Groupon kocht ik met Lein een kortingsbon voor de Vegetarische Slager. Niet omdat we vegetariërs zijn, we zijn beiden dol op een heerlijk stuk vleesch, maar uit nieuwsgierigheid. En eigenlijk ook omdat we dachten dat iets als een vegetarische slager belachelijk was. En vies.

Mind you, beiden eten we vaak genoeg een dagje vega, vleesch is heus geen basisbehoefte, maar waarom moet een vleesvervanger nou zo nodig op vlees lijken? Mijn beste vegetarische recepten doen geen van allen een poging om iets op vlees te laten lijken, er zijn genoeg andere ingrediënten om een maaltijd lekker te laten smaken. Pogingen tot een vlezige vleesvervanger zijn naar mijn mening jammerlijk mislukt.

Op de website van de Vegetarische Slager en ook bij de Groupon-aanbieding werden twee autoriteiten op het gebied van vleesvervangers geciteerd: Albert Verlinden en Maik [sic] de Boer. Wie dan niet overstag gaat is wel erg hartvochtig: Albert Verlinden en Maik de Boer vonden het heerlijk! Het nepvlees was niet van echt te onderscheiden, en er zijn geen weerloze diertjes voor hun vleeszucht gemarteld.

De aanprijzingen van Albert Verlinden en Maik de Boer indachtig gingen Lein en ik afgelopen zaterdag naar het hol van de leeuw, de vleesloze slagerij. Het was een regenachtige, grauwe middag, onze coupon vermeldde een 'picknickpakket'. Zouden ze wel tafels en stoelen hebben of moesten we in een bushaltehokje onze highbrow lunch naar binnen werken?

De slagerij is inderdaad ingericht als een ouderwetse slagerij, met een toonbank en geheel opgetrokken uit marmer. Het rook er zelfs een beetje naar een slagerij. In de schappen stonden moeilijke en vooral ook dure producten als kombu poeder, quinoa mix, rode rijst en beluga linzen ('t was ook weer een feest voor de Spatienazi). Dolblij waren we met onze kortingsbon voor een lunchpakket, waardoor we voor € 6,50 de man klaar waren: het is daar werkelijk onbetaalbaar. En we moesten het inderdaad buiten in de miezer opeten.

En dan nu de hamvraag (of eigenlijk: de tofuvraag): was het lekker? We kregen allebei een lupinebroodje (da's toch een bloem?), Lein met neppie pangang, ik een broodje nepbal. Oordeel: niet van echt te onderscheiden. De neppie pangang leek op babi pangang, dus een broodje kipstukjes met goedkope saus. Even lekker (of vies) als pangang met vlees. Het broodje bal was heel goed, lekker gekruid gehakt en ik kon bijna niet geloven dat het geen vlees was. Vervolgens weggespoeld met een soort currysoep met groente en een kop sterke thee. De zeechips bewaarde ik voor de bios, waar vriendin M fluisterde dat het niet heel vies was, maar dat ze wel blij was dat ze thuis nog een zak nibbits had. Een soort gefrituurd golfkarton.

Eindoordeel: lekker en niet van echt te onderscheiden, maar wel erg duur. Alleen voor vega's met een dikke portemonnee die hun portie vleesch heel erg missen. Ik hou het vooralsnog op scharrelvlees.