I heart... Twente

Deze lofzang ging in eerste instantie over Herman Finkers. Toen ik vervolgens nadacht over waarom ik nou eigenlijk zo dol ben op Herman Finkers, kwam ik telkens uit bij hetzelfde antwoord: Twente. Finkers is een geweldige man, maar als hij uit Groningen of Friesland was gekomen, had ik lang niet zo van hem genoten.

Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik bevooroordeeld ben. Hoewel, bevooroordeeldheid gaat ervan uit dat je geen kennis hebt van de werkelijke omstandigheden, dus eigenlijk ben ik niet zo zeer bevooroordeeld, maar beoordeeld. Ik heb namelijk wat ik 'De Twents-Connection' noem: roots in Twente. Misschien komt, zoals in mijn geval, je vader of moeder uit Twente, of misschien ben je er zelf geboren. Het gaat erom dat je niet in Twente woont, maar er wel banden mee hebt en warme gevoelens krijgt bij Twente en vooral ook haar tongval. Als je in je omgeving rondvraagt zul je erachter komen dat veel van je vrienden ook de Twents Connection hebben, het zal je verbazen.

Het mooie aan Twente is in de eerste plaats het Twentse landschap. Denk groene weides met van die bonkige paarden met van die sokjes aan, mooie bossen en zelfs een kasteel (Twickel). In mijn jeugd ging ik vaak bij mijn oma in Twente logeren en ik heb fijne herinneringen aan de fietstochten die wij toen maakten. Mijn oma was ervan overtuigd dat Twente het allermooiste plekje op aarde was, en hoewel zij slechts een paar maal in het buitenland is geweest, ben ik geneigd haar te geloven.

Het mooie aan Twente zijn natuurlijk ook de Tukkers. Dat heerlijke taaltje, ik denk er met weemoed aan en als ik Herman Finkers hoor, dan ben ik weer even op een verjaardagsfeest in Delden of Vassen. Als mijn moeder mij soms belde wanneer ik bij mijn oma was, dan zei ik "mama, wat praat je snel." En dat vat het wel samen: de helft van de woorden inslikken en de rest lekker oprekken. Lopen wordt "loooop'n" en wie kent niet de grap over de frisdrank van met twaalf klinkers? Juist, coooooolaaaaaa.

Ontwapenend is ook het taalgebruik, de manier van uitdrukken. Vroeger dacht ik altijd dat het aan mijn lieve vader lag wanneer hij ergens op reageerde met "Nah, dat vind ik nou wel aardig". Nu weet ik dat hij dan door het dolle heen is, dat hij bedoelt dat iets helemaal fantastisch is. Ten onrechte dacht ik vroeger altijd dat hij nooit zo enthousiast was, maar hij was juist uitzinnig van vreugde!

De regiosoap Van Jonge Leu en Oale Groond is wat dat betreft een eye-opener geweest. De serie speelt zich af op het Twentse platteland en er wordt in dialect of met Twentes accent gesproken. Een van de acteurs in de serie is ook weer mijn geliefde Herman Finkers, en bij hem wilde het niet zo vlotten in de liefde. Niet zo gek als je in het Twents niet zegt "Ik vind je leuk" of "Ik hou van jou", maar "Je leup me nog niks voor de voet'n."

Overigens zijn de Tukkers zelf soms wat onzeker over hun eigen taal. Volkomen ten onrechte hebben zij dan last van een minderwaardigheidscomplex, wat resulteert in het afzetten tegen stadse fratsen en benadrukken dat zij normaal zijn en het Westen gek is. Hoe vaak ik wel niet heb moeten horen "Oooo, dat vind'n wij hier heel gewooon." Doe maar niet zo gek. Het toppunt was een jongetje dat voordrong bij de kassa en tegen wie ik zei dat hij achteraan moest sluiten. Boos keek hij mij aan, en blafte mij toe: "Ooo, je hoef nie zo'n kapsones te hebb'n, omdat je zooo proat."

En zo is het maar net. Niet zo'n kapsones, die Tukkers zijn hartstikke leuk (of gewoon wel aardig) en ze wonen in ieder geval in een van de mooiste stukjes Nederland. Misschien dat ik er van de zomer maar weer eens ga fietsen.