Printer

Dit is een waar gebeurd verhaal. Er was eens een werkplek waar mensen werkten die eigenlijk de hele dag niets anders deden dan lezen, stukken tikken over de dingen die ze hadden gelezen, en die stukken dan printen. De hele dag ging dat zo door: lezen, tikken, printen. Dit was de kernactiviteit van de organisatie waarvoor ze werkten. Zonder het verrichten van deze acties zouden ze hun werk niet goed doen en zouden de mensen buiten die organisatie die zaten te wachten op die getikte stukken, erg teleurgesteld zijn.

Voor een aantal werknemers van die organisatie was, ten behoeve van die werkzaamheden, een printer neergezet. Die printer stond op een gang en werd gebruikt door zeven mensen. Die zeven mensen werkten allemaal dicht bij die printer en maakten er allemaal heel regelmatig gebruik van.

De printer was niet geavanceerd of modern maar voldeed prima. Als één van de werknemers iets wilde printen drukten ze in hun word-document op het knopje ‘print’ en dan hoorde ze de printer aanslaan. Als het papier op was hoorden ze de printer piepen en ging iemand het papier aanvullen. Alle zeven mensen waren blij met hun printer en met de manier waarop zij die printer deelden.

En toen hing er op een dag een briefje bij de printer. De printer zou die week worden weggehaald en worden vervangen door een moderner exemplaar. Een exemplaar dat zo breed was dat het (wegens brandveiligheidsvoorschriften) niet meer in die gang kon staan. Deze nieuwe printer zou op een andere plek in het gebouw komen te staan waardoor de zeven mensen verder moesten lopen en de printer met meer mensen moesten delen. Iedereen was in rep en roer want niemand wilde een nieuwe printer. De oude printer voldeed nog prima aan de eisen en niemand wilde verder lopen voor zijn printjes. Telefoontjes met de afdeling Automatisering mochten niet baten. De printer was oud en moest weg. Het was de laatste in zijn soort en alle andere nieuwe printers waren in onderhoud bij een extern bedrijf en dat er ergens nog een printer stond die anders was en niet in onderhoud door externen ‘kon niet meer’. Waarom het niet kon, kon de afdeling Automatisering niet zeggen. Wel konden ze vertellen dat de nieuwe printer veel beter was. Je kon er bijvoorbeeld veel meer mee. Je kon er een velletje papier mee inscannen, dat opslaan als pdf en dan mailen naar jezelf. De oude mensen die gebruik maakten van de printer begrepen het niet. Waarom zouden ze een velletje papier dat ze in hun handen hadden scannen en naar zichzelf mailen? Ze wilden alleen maar printen. Op een zo eenvoudig mogelijk apparaat waarbij niet eerst een hele menustructuur op een touchscreen moest worden doorlopen als het papier op was. Waarbij je niet dertig groene hendels moest verplaatsen als er ergens een papiertje vast liep. Waarvoor je geen kilometers hoefde te lopen.

Maar het mocht niet baten. Er moest een nieuwe printer komen want dat was beter. Voor wie het beter was kon Automatisering niet vertellen. Toen het protest onder de medewerkers grote vormen begon aan te nemen werd in een overleg op hoog niveau (de directeur bedrijfvoering kwam langs) verteld dat de oude printer intervenieerde met het computernetwerk. Dat daardoor het netwerk vast liep. Dat is best knap voor een printer, vonden de zeven gebruikers. Verder was de kleine printer veel duurder in gebruik. Een printje was wel drie keer goedkoper op de geavanceerde pdf-machine met het touchscreen en de groene hendels. Imposante informatie van de afdeling Automatisering maar ook volkomen oncontroleerbaar voor de zeven medewerkers. Zij konden geen keiharde cijfers inbrengen tegen de acties van Automatisering, zij konden zich slechts verweren met hun behoefte aan een printer op loopafstand. Automatisering won de strijd om de printer. Op een nacht werd hij afgevoerd en was het enige dat nog herinnerde aan zijn bestaan een losse netwerkkabel op het tapijt.