Cijferreeks

Zonder haast te hebben sloot ik achteraan bij de rij voor de kassa in de supermarkt. Er was één kassa open en ik realiseerde me al snel dat deze ene rij tevens de verkeerde rij was. Een oudere dame met platina poedelkapsel hield de rij op. Ik dacht dat het pinapparaat kapot was en begon alvast stilletjes te vloeken; er zat zeker niet genoeg kleingeld in mijn portomonnee om de boodschappen te betalen. De poedeldame begon toen in onvervalst Uturregs te communiceren, eerst tegen de kassajuf en toen tegen het thuisfront:

"Ken ik nou al gaan pinnen, Coby? Kennet al?
Ok, dan ga ik even met deze pas proberen.
Hij doet het niet. Heb je nou al op de kassaknop gedrukt?
Nee, hij zegt dat de cijfers fout zijn.
Ik probeer het even opnieuw.
Nee, hij doet het gewoon niet. Ik probeer het even met die groene pas.
Oh, het gaat weer fout. Wacht even, dan moet ik even bellen.

Piet, wat zijn de nummers van de groene pas?
Van de ABN ja. Die groene pas.
Nee, ik staat nu bij de kassa.
Neehee, die boodschappen had ik al gehaald. Dit is voor de goermet.
Wat zeg je? Wacht, ik moet eerst mijn pas erdoor halen. Ik leg je even neer.
Die nummers zijn ook fout, Henk!

Wat moet ik nou?! Ik staat hier met al mijn boodschappen.
Er staan allemaal mensen te wachten!
Welke nummers weet je dan wel? Van de Rabo?
Geef die dan man!
Ok, wat zeg je? 8 ja en dan?
3 2 5
ik heb betaald, ja dank je Piet!
Het is gelukt toch, Coby?"

De dame had eindelijk, na een kwartier, afgerekend. Ze draai zich met schaamte om en verontschuldigde zich ten opzichte van de wachtende mensen in de rij die ongeduldig heen en weer stonden te schuifelen. Ik dacht hoe het toch zou kunnen dat iemand de vier cijfers van een pincode niet kan onthouden. Toen viel het muntje: het moest de stress van de kerstgoermetboodschappen geweest zijn die het geheugen van de dame gewist hadden.