De alles-ergeraar

Ik erger me sinds kort aan heel veel dingen. Ik erger me aan de ING die nog steeds geen bankafschriften stuurt, ik erger me aan de creditcardmaatschappij die mijn betaling niet accepteert omdat hij van een en/of rekening komt, ik erger me aan de vuilnisbak die vies is aan de buitenkant en aan de banaan op mijn bureau die stinkt. Ik erger me rot aan andere automobilisten, ik erger me aan mijn computer omdat ie zo traag is, erger me aan de telefoon die je zo ongeveer elke dag opnieuw moet opstarten omdat hij anders niet overgaat. En dat ergeren gaat gepaard met schelden. Of zuchten. Of beiden.

Gisteravond had een mailbox vol mail weggewerkt en een stapel administratie. Ik heb in een paar uur tijd wel tien brieven getikt (het merendeel boze) om allerlei zaken te regelen en heb alle betalingen gedaan. Toen ik eindelijk klaar was, was het tien uur. Mijn geliefde lag al te slapen, die was moe. Maar door alle activiteit kon ik niet meer slapen. In mijn hoofd bleef alles doordraaien. Ik bleef lijstje maken met dingen die ik moest doen en nadenken over alle zaken waar ik me dood aan ergerde en die anders moesten. Op een gegeven moment ergerde ik me omdat ik niet in slaap kwam. En daarna omdat mijn lieverdje wel naast mij lag te ronken, al uitademend in mijn gezicht. Daarna ergerde ik me aan de kat die toen ik op mijn andere zij lag hetzelfde deed. En ergens daarna ben ik toch in slaap gevallen. Om al ergerend de volgende ochtend, te laat, wakker te worden. Daarna ergerde ik me nog toen mijn fiets klem kwam te zitten tussen de groenbak en de schuurdeur. En de rest van de dag ergerde ik me eigenlijk ook nog.

Het zal wel aan mij liggen. En ik hoop, nu ik dit schrijf, dat het dan aan mijn hormonen ligt en niet aan mijn persoonlijkheid. Ik ben er geen voorstander van gedrag op ‘hormonen’ te gooien, maar misschien is het in dit geval wel beter omdat ik als ik de andere optie bekijk heel treurig word. Of misschien is het ook wel zo dat de hormonen mijn ware aard naar boven brengen. Misschien ben ik diep in mij wel een zeurende chagrijn die zich aan alles ergert. De alles-ergeraar. Dat ben ik, in het diepst van mijn ziel. Of misschien ben ik gewoon moe en is dat het. En ben ik morgen na een goede nacht slaap weer de positieve zonnestraal die ik altijd ben. Ik denk dat dat het is.