Broekjesdag

Dit is een gastcolumn van gastcolumnist Lein

Zodra het kwik boven de 15 graden komt vinden veel Nederlanders het warm genoeg om nog maar halfbedekt door het leven te gaan. Teenslippers, haltertopjes en geruite bermuda's kleuren opeens het straatbeeld en borsthaar komt plots overvloedig uit linnen overhemden zetten. Martin Bril noemde de eerste dag van het seizoen waarop dames massaal hun blotebenenkleding uit de kast zouden pakken rokjesdag.
Er is echter ook een mannelijk alternatief, de zogenaamde broekjesdag. Deze dag valt meestal een week of 2 voor het begin van het wielerseizoen. Dat is het moment dat een bepaalde groep mannen de kriebels krijgt. Dit zijn wielerkriebels waardoor oudere, grijze en niet afgetrainde mannen zich opeens in korte broeken gaan organiseren. Hun buik is dankzij het copieuze kerstdiner en ondanks Sonja Bakker niet geslonken en daar moet stande pede verandering in komen. Achterin de kledingkast pakt de volle grijze man op leeftijd zijn Cofidisbroek van vorig seizoen en probeert hem aan te trekken. Verdorie, die beaujolais is echt op zijn heupen gaan zitten en een wielrenheupbroek is natuurlijk helemaal geen porum. Dan maar online een nieuwe bestellen, hopelijk is die dan voor het weekend binnen. Maar welk team? De keuze is zo groot! Rabobank is niet exotisch genoeg, Euskatel is een beetje te oranje. Ha, het wordt Astana! Bestelling voltooid.
Dan snel de schuur in. Het ijzeren raceros mag wel een nieuw achterbandje gebruiken en de derailleur is toch een beetje vies. Snel het racemonster achterin de Volvo stationcar en op naar fietsenmaker. Misschien is de fiets dan voor het weekend zomerklaar.
Het zit de man mee; op vrijdagmiddag zijn zowel de nieuwe fietsbroek, het Tourshirtje en de fiets binnen. Wielerman belt zijn fietsvrienden, zij zijn er ook klaar voor!
Zaterdagochtend 10.00 vertrekken de heren uit Oegstgeest richting het oosten. Het weer zit mee, de benen zijn goed en de eerste kilometers rijdt er gelukkig niemand lek. De broekjes zitten goed en als je zittend op de fiets naar beneden kijkt zie je door de wijnbuik gelukkig de eigen witte benen niet.
De mannen rijden via Leiden het park Cronesteijn binnen als ze twee dames op de weg zien wandelen. Ze kunnen er makkelijk langs maar zo met de kerels onderling komt er toch een opmerking uit: “Zoooooooo dames, ga eens even aan de kant met die dikke konten van jullie!”. De andere heren uit het team lachen niet. Ze zitten namelijk al een tijdje niet meer zo lekker op het zadel door hun overtollige bipsvet. Het grapje komt niet aan en de mannen demareren richting terras. Daar wacht een lekker koel biertje. Dat hebben ze wel verdiend na die lange rit. De oude grijze man neemt een slokje en kijkt tevreden naar zijn nieuwe fietsbroek. Hij heeft dan wel het hoogste vetpercentage van de de groep, hij fietst wel in de laatste mode! Het bier is op, de mannen rijden verder. Een col van de eerste categorie wacht op hen in de Vlietlanden. En terwijl ze allemaal puffend naar een lichtere versnelling schakelen, nemen zich unaniem voor om voor de winterstop een spinfiets aan te schaffen.