Open en bloot

Zoals de oplettende lezer misschien wel is opgevallen is deze weblog zo veel mogelijk anoniem. Eef is Eef en ik ben Caar en dat is dat. De meeste lezers weten wel wie wij zijn, en dat is prima, maar de toevallige voorbijganger ziet dat niet en weet ook niet waar we wonen. Althans, niet wáár precies in suburbia. Ik vind dat wel zo prettig, want daar heeft ook niemand iets mee te maken.

Niet iedereen is zo op zijn of haar privacy gesteld. Al eerder wees ik op de knop boven deze blog, waarmee je door kan surfen naar een andere blogger. Ik klikte, bij wijze van research voor deze column, nog maar eens op de knop en ja hoor, daar was de blog van Klaas, Alianne, Sven, Matte en Marit uit Gouda. Klaas en Alianne vinden het geen probleem dat wij weten hoe hun kinderen er uitzien, waar ze wonen, wat er in hun huis staat en dat ze er blijkbaar van dromen onderdeel uit te maken van het Zweedse koningshuis...

Nog weer een blog verder kom ik uit bij een Amerikaans stel dat schrijft over hun zwangerschap. Dit allemaal ook weer met naam en toenaam, adres, foto's, alles. Zo lees ik net dat het een meisje wordt en dat ze al maanden de naam voor dit meisje weten, Zoe, en dat ze op de babyshower cadeau's kregen met die naam erop.

Maar eigenlijk valt dit allemaal nog best mee. Zeker als je het vergelijkt met waar ik pas op stuitte. Een studiegenoot van mij houdt al een hele tijd een blog bij waarop hij zijn dagelijks leven beschrijft, inclusief alle interessante en minder interessante details. Van de week viel mijn oog op een verhaal van hem over zijn vrouw. Ik dacht 'goh, interessant, even kijken', klikte en van schrik klikte ik de pagina weer dicht. Hup, think happy thoughts, zo snel mogelijk vergeten en weer door.

Een paar dagen daarna stond ik in de bus met een andere studiegenote, ik had haar een hele tijd niet gezien en we namen natuurlijk even al onze gemeenschappelijke kennissen door. Het was even stil en toen vroeg ze of ik bovengenoemde studiegenoot nog kende. Jaja, die kende ik nog wel, ik las zijn blog af en toe. 'Ja!', riep M., 'Die blog heb ik net ook gezien! Ik was bij vriend D. en die wees me erop! Heb je die foto's gezien!' Ja, die foto's had ik gezien. Vanwege die foto's had ik de pagina ook weer weggeklikt. Het waren namelijk blootfoto's van zijn vrouw. Kunstzinnige blootfoto's, dat wel. Maar toch, blootfoto's van je partner op internet, met naam en toenaam, ik weet het niet hoor. Zoals Eef het treffend zei: het zal wel heel erg bourgeois zijn om dit ranzig te vinden en niet kunstzinnig. Ben ik nou zo achterdochtig of zijn deze mensen heel naïef? Je wilt toch niet dat mensen die elkaar vijf jaar niet hebben gezien in de bus staan te gieren van het lachen om de blootfoto's van je vrouw? Van je niet al te slanke vrouw? Grimmig kijkend, onderuitgezakt op een stoel? Ik dacht het niet.