Mannenman

Dit is een gastcolumn van gastcolumnist H

Een typische “mannenman” ben ik niet. Zoveel werd me maar weer eens duidelijk met een recente verhuizing plus verbouwing. Ik ben hopeloos niet-zelfredzaam. Zelfs mijn vrouw is handiger met een hamer in haar handen. Mijn schoonzus moest me uitleggen hoe cement gestort werd. Nog geen lamp kan ik zelfstandig ophangen. Op zolder staat een tas vol met stekkertjes, kabeltjes, snoeren en contactdozen waarvan zowel herkomst als doel mij onbekend is. Weliswaar beschik ik over een gereedschapskist, maar ik heb geen idee wat ik ermee aan moet. Al het goede elektrische klusgereedschap moest worden geleend, inclusief bereidwillige vrienden om deze te bedienen. Hulpeloos sta ik er vervolgens bij toe te kijken.

Ook los van klussen, voldoe ik niet aan het profiel van de “standaard” man. Auto’s interesseren me niet in het minst (de voornaamste reden dat ik geen rijbewijs heb) en ik luister als gast regelmatig met een glazige blik naar de heer des huizes wanneer deze de technische specificaties van laptop, tv of hifiset staat op te sommen. Gelukkig is mijn vrouw inmiddels gewend aan mijn falen in traditioneel als ‘mannelijk’ beschouwde onderwerpen. Zelf zit ik er alleen mee als ik hulp in moet roepen en de oplossing van een probleem vervolgens zo simpel blijkt, dat het als ‘kinderlijk eenvoudig’ omschreven kan worden. Dan schaam ik me een beetje.

Af en toe borrelt er echter een dieper mannelijk bewustzijn in mij op. Toen mijn vrouw ons met de regelmaat van de klok naar de Gamma reed tijdens de verbouwing, moest ik de opwelling onderdrukken om een cirkelzaag aan te schaffen. Het apparaat zag er heel ruig en mannelijk uit. Ik wilde het hebben. Geen idee waar een cirkelzaag nu precies voor was en wat ik ermee zou kunnen maken behalve cirkels, maar ik wilde het toch hebben. Toch maar niet gedaan, want mijn grootste ellende zit hem erin dat ik ook nog eens enorm onhandig ben. Zo kan ik nauwelijks iets eten zonder te knoeien. Vanochtend had ik beter een erwtensoepkleurige trui aan kunnen doen, zodat ik er na de lunch nog toonbaar had uitgezien. Afgelopen week stootte ik een kamerplant van het bureau van de huisarts bij het aantrekken van mijn jas. Als ik de cirkelzaag had gekocht, had ik hem vast maar één keer kunnen gebruiken: daarna had ik niet genoeg vingers overgehad om een tweede poging te wagen.