Dit is een (mini)gastcolumn van gastcolumnist N.
Een paar weken geleden stond ik in Paradiso bij een concert van een band waar ik vroeger fan van was. Skunk Anansie. Nou die zijn weer bij elkaar, dus ik met een jeugdvriendin (we waren samen fan) op jacht naar jeugdsentiment. Die kale zwarte zangeres (Skin) , vond ik vroeger een mooie stoere sterke vrouw. Nu vond ik haar een enge oude boze vrouw. Ben ik ook oud? Ja, dit moet je natuurlijk ook niet niet doen. Zo'n avond oog in oog met jezelf uit de glorietijd.
Waarom keek zo boos? Vroeger vond ik dit goede muziek. Nu wilde ik dat ik oordopjes had. De andere bezoekers hadden ondertussen nergens last van. Ze stonden hand in hand de teksten mee te zingen (de lesbische vrouwen) en te zweten en te blowen (de mannen). Een dikke hardrocker stond tegen me aan te zweten en dat vond ik heel vies. Maar dat vond ik vroeger vast ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten