Stem

Sinds afgelopen weekend ben ik mijn stem kwijt. Dat is me nog nooit overkomen en ik heb eigenlijk geen idee waar ik het deze keer aan te danken heb. Verschillende collega’s veronderstelde dat ik in het weekend wild gefeest had, maar helaas heb ik geen feestje meer nodig om uitgeschakeld te raken. Normaal gesproken lig ik rond deze tijd van het jaar met een deken over mijn hoofd en een berg zakdoekjes om me heen een week ziek in bed, maar deze keer is mij dat bespaard gebleven en ben ik alleen mijn stem kwijt.

Het begon zaterdagochtend. Ik was toen wel hees maar kon nog steeds praten. Ik klonk eigenlijk als een jong clubje-één-meisje dat net uit haar ontgroening was gekomen. Dit tot genoegen van H die het wel sexy vond.In de loop van zaterdag werd het echter al snel erger. Dit bleek een handicap omdat ik ’s avonds bij mijn schoonouders was, gesprekken bij mijn schoonouders zijn nooit rustig en dus had ik grote moeite om mijn verhaal daar te doen. Toen ik zondagochtend wakker werd, kon ik helemaal niet meer praten. Erg vervelend als je de katten probeert te roepen, hoewel kat J gek genoeg ook reageerde op het rare gerasp dat uit mijn keel kwam. H daarentegen niet, dus moest ik steeds naar hem toe lopen om iets te vragen of hem wenken naar mij toe te komen. Heel vervelend was het als hij iets vanaf de zolder riep en ik vervolgens naar boven moest lopen om antwoord te geven. Ik voelde me met mijn wenken en fluisteren net Don Vito Corleone. Alsof H en ik de grootste geheimen uitwisselden toen ik in zijn oor fluisterde dat hij even de stofzuiger boven moest gaan halen. Jezelf verstaanbaar maken terwijl je een (werkende) schuurmachine in je handen hebt, blijkt helemaal onmogelijk. We stonden met vrienden te praten in hun nieuwe huis toen ik H een trefwoord moest geven zodat hij het verhaal kon vertellen dat ik eigenlijk wilde vertellen. Het trefwoord was ‘rotstuin’, hoe mysterieus klinkt dit?

Toen ik maandagochtend op mijn werk verscheen keken verschillende mensen mij verbaasd aan omdat ik geen ‘goedemorgen’ meer kon produceren. Ik probeerde vriendelijk te lachen, maar dat kwam niet echt goed over. Ik denk nu dat veel mensen denken dat ik arrogant ben en niet meer met hen wil praten omdat ik me te goed voel. Ik moet zeggen dat ik er ook echt enorm lekker uit zag. Met mijn verkouden hoofd en de vlekken in mijn gezicht van een half uur door de kou fietsen moet ik zeker wel de indruk gewekt hebben dat ik mezelf te goed voelde.Ik moest vervolgens voor een collega bloemen halen bij de bloemenwinkel. De bloemiste was niet in de winkel, maar ik hoorde haar wel rommelen op de verdieping er boven. Ik kon haar niet roepen en liet dus het geld met een briefje voor haar achter en nam de bloemen die ze had klaargezet mee. Ze mailde me later dat ze alles had gevonden en het zo goed was.Een telefoongesprek bleek onmogelijk en zelfs hoesten kreeg ik niet voor elkaar. Ik ben de hele dag op mijn kamertje gebleven en heb hard gewerkt. Het was heel erg stil bij ons in de kamer.

Dinsdag kon ik weer enigszins geluid produceren, maar echt gezond klonk het nog niet. Caar suggereerde dat ik voor een bepaald soort telefoonlijn kan gaan werken of Diana Charité zou kunnen imiteren, maar mijn stemgeluid is daar nog onvoldoende voor. H vond het 'wel lekker rustig'. Komt hij zelf ook eens aan het woord.