vrijdag 16 oktober 2009

Vrouw in de bouw

Ondanks de economische crisis zijn er toch nog mensen die een huis kopen. Vrienden van mij doen dit ook. En als vrienden van mij een huis kopen dan betekent dat altijd dat ik een uitnodiging krijg. Voor de housewarming, ja, dat ook, maar ik bedoel eigenlijk voor de reeks aan afspraken die voorafgaat aan de housewarming: klussen en verhuizen.

Je mag het eigenlijk niet van jezelf zeggen, maar ik ben een meesterklusser. Ik weet niet of anderen het hier helemaal mee eens zijn, maar zelf ben ik ervan overtuigd dat ik een meesterklusser ben. Waarom zouden anderen anders aan mij vragen of ik langs kom om te schuren, afbranden, uithakken, gronden, lakken, witten? Voor de gezelligheid?

Afgelopen woensdagavond, na een dag breinbreken op kantoor, belde Eef mij: ze moest vanavond naar de Gamma. En ze moest alleen. Mannen die dit lezen denken nu: “Nou en?” Maar voor een vrouw is dit een heel ander verhaal. Vrouwen die naar een bouwmarkt gaan zijn óf nog nooit in een bouwmarkt geweest, óf alleen nog maar met een man, dus met je partner en als je die niet hebt met je vader. Vervolgens ga je naar de hoek met kussentjes, je koopt van schrik een campingwok, of een gietijzeren tuinbankje met barokke versieringen. Onderwijl sjouwt de man in kwestie met grote planken, specie en hij heeft ook bitjes voor de boor nodig én snoertjes. Altijd snoertjes.

Maar goed, woensdagavond was er een nijpend tekort aan woeste mannen met doortastende klusideeën. En dan bel je dus de meesterklusser. Met Eef reed ik in haar trouwe Nissan Sunny naar de Vinexlocatie, naar de Gamma. Eef was goed voorbereid en had een uitputtende lijst aan benodigde materialen bij zich. Wij hadden helemaal geen man nodig, wij zouden uitstekend vrijgezel kunnen zijn. Of lesbisch. In de Gamma kwamen we erachter dat we zwaar overdressed waren. Beiden hadden we onze overdagse kleding nog aan en dat betekent in beider geval: jurk/rok, pumps en panty’s. Het was een glorieus gevoel om goed gekleed een zak met 25 kilo cement op een kar te gooien! Een kar die trouwens nauwelijks bestuurbaar was doordat mannen bedacht hebben dat de wielen aan de voorkant niet zwenken. Daar is vast een heel logische, handige reden voor. Zoals er ook een logische, nog handigere reden is dat in alle andere winkels alle wielen wel kunnen draaien.

Bovenaan de lijst stond een spaanplaat van 1,5 cm dik en een afmeting van 78 cm x 2,20m. Dit formaat verkocht de Gamma niet dus moesten we deze op maat laten zagen. Dat is op zich geen probleem maar zie zo’n plaat maar eens uit de opslag te krijgen! En dan op een kar te zetten die wegrijdt als je er een zware plank tegenaan zet. Zonder kleerscheuren. Dat laatste lukte dus niet, Eef ik krijg nog een 50 denier panty donkerbruin van Oroblu van je!

Gehavend liepen we naar de houtzaaghoek, waar de zaagpuber ons verbaasd aankeek. “Zo, dat zie je niet vaak, twee vrouwen!”… “Ja, onze mannen laten ons in de steek. Wij willen graag deze plank op maat laten zagen.” “Wilt u de overgebleven stukken ook hebben?” Eef: “Ik heb thuis nog wel een paar gaten te vullen.” De zaagpuber staarde gegeneerd voor zich uit.

Na een dodenrit met de Nissan terug naar het nieuwe huis – waarbij de planken een halve meter uit de auto staken en vervaarlijk zwiepten als we over een hobbel reden, zodat ik zonder riem, met totale doodsverachting achterstevoren vanaf de voorbank de planken in de houdgreep heb gehouden – kwamen we erachter dat de plank niet 2,20m maar 1,10m moest zijn. Een plank kan blijkbaar geen bochtje maken. Moet er verdorie toch nog een man aan te pas komen…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten