Beroemdheden

Ik heb een lange geschiedenis met beroemdheden. Ik schrijf dit niet omdat ik mijn eigenwaarde ontleen aan mijn contact met beroemdheden, maar omdat ik ontdekt heb dat ik al aardig wat beroemdheden heb ontmoet in mijn leven.

En dan bedoel ik met ontmoeten dat ik werkelijk contact met die mensen heb gehad. Lichamelijk of verbaal. Want je in één ruimte bevinden met een beroemdheid, of het tegenkomen op straat zonder gedag te zeggen telt dan natuurlijk niet mee. Dan heb ik namelijk nog véél meer beroemde (of beruchte) mensen ontmoet in mijn leven.
En dan kan ik mijn lijstje met beroemdheden ook uitbreiden tot de internationale beroemdheden. Tot nu toe is het echte ontmoeten namelijk wel beperkt gebleven tot het lokale, dat wil zeggen Nederlandse, beroemdhedenscala.

Maar goed, mijn ‘ontmoetingen’.. Het begon allemaal toen ik nog maar net geboren was en Patty Brard mij kwam bewonderen. Patty Brard woonde namelijk in de flat boven mijn ouders, samen met nog een andere dame van Luv (ik weet niet welke) en zij heeft mij vastgehouden toen ik nog maar een paar dagen oud was. Ik kan me niks meer herinneren van deze ontmoeting, maar ik kan me zo voorstellen dat het heel fijn was in de armen van Patty. Daarna is het jarenlang stil geweest rond mijn ontmoetingen tot ik eens op de wielerbaan van Alkmaar in het wiel mocht zitten van Matthé Pronk (kent iemand die nog?) en toen ik (mede door toedoen van Caar) André Hazes een keer heb aangeraakt (aan zijn arm wel te verstaan). Hij heeft toen, nadat zij riep “André, je bent mijn held!”, haar wang geaaid, tot weerzin van haar moeder. Pas toen ik op Schiphol ging werken nam het aantal ontmoetingen in ras tempo toe. Zo heb ik eens een broodje ei gemaakt voor Felix Rottenberg. Het aanwezige personeel van Delifrance Schiphol keek mij echter veel jaloerser aan toen ik een broodje kaas-ui aan CB Milton aanreikte. Of toen ik de twee kaasbroodjes van Clarence Seedorf (na veel gestuntel) afrekende. Verder heb ik weleens koffie ingeschonken voor Hans Liberg en ook voor Louis van Gaal. En ik heb eens een doos bonbons gevuld voor de toenmalige vrouw van Bram Moszkowicz.

Toen ik in Den Haag ging wonen nam het aantal ontmoetingen met politieke beroemdheden toe. In het kader ‘geen echte ontmoetingen’ zag ik ooit Joris Voorhoeven fietsen over de Javastraat, Pieter van Vollenhoven ergens aanbellen en Frits Wester in een winkelcentrum. En ik zag Jan Peter Balkenende en Maxime Verhagen het plein oversteken. Wel een ‘echte ontmoeting’ was de hand die ik gaf aan Geert Wilders. En de hand aan Alexander Pechtold. Ik heb een keer gepraat met Mark Rutte, met Henk Kamp en met Fred Teeven (ik denk niet dat zij zich dit zelf nog herinneren) en ik heb ook een keer gepraat met de niet zo beroemde Boris van der Ham. Ik ben eens toegesproken door Sybilla Dekker die toen minister was. En ook heb ik heb een keer een schaaltje bitterballen doorgegeven aan Ferry Mingelen (die ik overigens in een andere setting al eens in een heel erg strakke broek had zien hardlopen). Het meest memorabele wat ik denk ik op mijn conto kan bijschrijven is dat Jeroen Pauw mij een keer gedag zei en daarna (volgens de andere aanwezigen) mijn billen uitvoerig bekeek.

Verder heb ik natuurlijk veel juridische grootheden de hand geschud, maar dat doet het niet zo lekker op verjaardagen..