Konijntjes

Eén… Twee… Drie, oh en daar zit er nog een. Vier! Yes, vier konijnen gespot. Daar word ik nou erg gelukkig van.

Sinds enkele weken fiets ik een andere route naar mijn werk, gedwongen door grote asfalteringswerkzaamheden – nou, tering inderdaad. Want nu heb ik véél meer stoplichten. Op mijn normale route vier stuks. Op de nieuwe route zes. Ook moet ik nu een dorpje doorkruisen, inclusief drukke winkelstraat en iedereen-van-rechts-heeft-voorrang-maar-neemt-dat-niet-perikelen. Ik vind het maar niks en hoop dat de wegwerkmannen snel klaar zijn. Maar één ding zorgt ervoor dat ik elke rit tóch met plezier maak – soms twee, drie of vier dingen.

Konijntjes.

Was alles maar konijnen, zo schreef Renske de Greef al eens. Een leuk boek, alhoewel je me nu niet meer moet vragen waarom ik het een leuk boek vond. Eigenlijk herinner ik me alleen nog maar de konijnen. Ik ben nooit zo’n konijnenliefhebber geweest. Vaste lezers van dit blog kennen mijn kattenvoorliefde. Maar konijnen zijn hard op weg om ook mijn hart te veroveren.

De fietsroute met stoplichten, winkelstraten en voorrangswegen brengt mij namelijk óók een veldje waar áltijd konijntjes zitten. Het begon met één exemplaar dat ik in de berm spotte. Het knaagdiertje maakte mij blij en ik vertelde het mijn meneer toen ik thuiskwam: ‘Ik zag net een konijntje op de terugweg!’. Maar later keek ik eens beter en ontdekte ik dat er áltijd heel véél konijnen op het veldje zitten te wiebelen met hun neusjes. (Doen die beesten eigenlijk ook nog iets anders behalve gras eten en neuswiebelen?)

Laatst moest ik optreden op een bruiloft en was ik érg zenuwachtig. Met mijn stiefvader besprak ik ademhalingsoefeningen en andere manieren om rustig te worden. ‘Denk aan iets wat je leuk vindt,’ was zijn devies. ‘Konijntjes’, schoot meteen door mijn hoofd. Ik liep naar het podium, dacht aan de beestjes en het optreden ging goed. Sindsdien roept mijn meneer ‘Denk aan konijntjes!’ als ik iets vervelends moet doen of zenuwachtig ben.

En iedere ochtend rijd ik langs het veldje, tel de konijnen en krijg nóg meer zin in mijn werkdag. Was alles maar konijnen. Behalve mijn kattenkind Coco natuurlijk.