Nadat ik gemarteld was door de kaakchirurg (dit alles in opdracht van de beugeldokter die alles kaarsrecht wilde maken in mijn mond, inmiddels staat alles weer scheef trouwens) lag ik met een scheve kaak en een kopje soep, alleen te nuttigen met een rietje, in bed. Stoned van de pijnstillers, blauw en dik van de kaak die ingezaagd moest worden. Zomerweer en brandend warm. Het was geen pretje.
De Ontdekking van de Hemel was al uit, er is toch een maximaal aantal uur dat een mens kan slapen per dag en ik had alle Asterix&Obelixen al herlezen. Toen geschiedde er een wonder. Mijn ouders, die er televisietechnisch een zeer strikt VPRO-regime op nahielden, gingen akkoord met een televisie op mijn slaapkamer. Wow. Er is dus meer op tv dan Jeugdjournaal, Klokhuis en Purno?
De week dat ik gemarteld maar zonder verstandskiezen in bed lag te lijden ging de wereld van de reistelevisie open. Ik keek Around the World in 80 Days, met Michael Palin. Ik kende Palin wel vaag van gezicht. Mijn vader moest vaak hard lachen als Palin samen met andere mannen op tv vocht met een grote vis (de waardering hiervoor duurde voor mijzelf nog een paar jaar). Maar Palin liet mij die week de wereld zien. Van mijn zakgeld kocht ik later Palins boek, en het jaar erop heb ik met zachte hand mijn docente Engels gedwongen om het boek te accepteren voor een boekbespreking.
Palin wakkerde mijn reislust aan. Het maakte niet uit waar hij naar afreisde, ik wilde ook.Gewoon overal. Niet per se met hem trouwens maar het leek me wel handig dat hij vrij vloeiend Engels spreekt. Alles waar ik nog niet was geweest was een mogelijke reisbestemming. Van Around the World in 80 Days bleef vooral het Kanaal van Korinthe me bij. Hoe spannend kan het zijn om een kwartier lang te kijken naar een enorm schip dat een kanaal probeert door te varen. Eh nou ja toch wel. Het boeide me mateloos.
De jaren erna veranderde alles wat de reislustige Brit aanraakte voor mij in goud. Het werd uiteraard mijn favoriete Python en ik heb alle andere reisseries en de bijbehorende boeken verslonden. De liefde is inmiddels een beetje bekoeld maar ik denk nog regelmatig aan mijn favoriete globetrotter. Als ik mijn tas inpak voor een reis, of als ik in de spiegel naar mijn scheve tanden kijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten