
Mijn nieuwsgierigheid naar Springsteen groeide zo'n 1,5 jaar geleden, toen mijn schoonouders (ook Springsteenaanhangers) een huwelijksjubileum te vieren hadden. De heartlandrockballad - dat heb ik van Wikipedia - "The River" is hun all time favourite. Dus vatte ik het plan op om het lied te zingen op het jubileumsfeest. Toen ik me wat meer in Bruce Springsteens werk verdiepte (hetzij vrijwillig door "The River", hetzij gedwongen door het meeluisteren met mijn meneers muziek), kon ik me wel voorstellen dat mijn eega en zijn familie gegrepen werden door zijn teksten en klanken. Maar dat was het dan ook wel.
Totdat Springsteen eerder dit jaar zijn nieuwste plaat "Wrecking Ball" uitbracht en bekend werd dat hij een Europese tour zou gaan doen. Het zou dé kans voor me zijn om live mee te maken hoe betoverend de 62-jarige rocker schijnbaar kan zijn. Ik vind "Wrecking Ball" namelijk een héle goede plaat. De songs zijn wat meer folky dan vroeger, het knauwerige randje is er vanaf en Springsteen schrijft fantastische teksten (of hij control-V't ze uit de Bijbel, maar dat mag van mij ook).
Dus ondanks onze plechtige eed Pinkpop nooit meer te bezoeken - het is immers een sfeerloos festival op asfalt met véél te veel dronken Limburgers - zaten mijn meneer en ik op de ochtend dat de kaartverkoop losbarstte de ticketwebshop te F5'en. We schaften dagkaarten aan voor vandaag, Tweede Pinksterdag. Vanavond gaat het dan gebeuren. Ik ken een paar liedjes uit m'n hoofd ("We take care of our own" en "Land of hope and dreams" zijn mijn persoonlijke favorieten) en ben er dus helemaal klaar voor. The Boss mag zich vanavond aan mij gaan bewijzen.
Ik hoop dat je er met net zo'n voldaan gevoel vandaan bent gekomen als mijn meneer en ik (om in jullie termen te blijven). Wij waren op dat andere Pinksterfestival, zo'n kleine 250 km noordelijker.
BeantwoordenVerwijderen