Een dikke man in een dekbedovertrek

Op E! Entertainment is sinds kort een reclame te zien die mij nogal intrigeert.

Het gaat om reclame voor een cd van Israel Kamakawiwo’ole. Daar begon het intrigerende al, die naam Kamakawiwo’ole. Ik heb er ongeveer tien reclameblokken over gedaan voordat ik hem kon uitspreken. Daar komt bij dat er bij staat dat Israel ook wel ‘Íz’ wordt genoemd. Dan is dus je achternaam een onuitspreekbaar lang geval en dan ga je je reguliere, goed te begrijpen voornaam, afkorten. Ik snap dat even niet. Maar misschien kort hij de naam niet af omdat hij te lang is, maar vond hij Israel te gewoontjes. Als je zo’n achternaam hebt dan kun je geen Jan heten.
Net zo lang als ik er over deed de naam van deze man uit te spreken, deed ik er over om te ontdekken waar ik nu naar zat te kijken. Ik zag een dikke Hawaiaan een liedje zingen en een gitaartje bespelen terwijl de hele tijd zijn naam en de naam van het liedje onder in beeld waren. Het liedje heet ‘Somewhere over the rainbow’, waarschijnlijk kennen jullie het wel. Een beetje een zeurderig nummer met een gitaar eronder. De beeldregie in combinatie met het nummer deed mij de eerste tien keer dat ik de reclame zag denken dat ik naar een ‘in memoriam’ zat te kijken. Meneer Kamakawiwo’ole was bezweken onder zijn eigen gewicht en werd nu herdacht. Of hij was verdronken op het mooie Hawaï. Of door een brug heen gezakt. Maar dat bleek niet zo te zijn. Het ging om reclame voor een nieuwe cd.

De reden dat ik dacht dat Iz bezweken was aan zijn eigen gewicht is erin gelegen dat hij wel zo’n driehonderd kilo moet wegen. Deze man is enorm. Je ziet hem met enorme flapperende armen een heel klein gitaartje vastpakken. Je ziet zijn gigantische hoofd overgaan in een bubbelige nek en onderkin terwijl hij in een piepklein microfoontje zingt. Op het einde van de reclame zie je hem enkel gewikkeld in een tweepersoons dekbedovertrek over een blauwe zee uit kijken. Zijn rug is één grote vetkwab en zijn armen kunnen niet meer recht langs zijn lichaam hangen. Welke man heeft bedacht dat driehonderd kilo gewikkeld in een tweepersoonsdekbedovertrek een appetijtelijk gezicht is? Waarom denkt men dat dit de cd doet verkopen? Het blijft me intrigeren.