Vieze Vogels – Maarten van Rossem

Maarten van Rossem is een geweldige vent. Hoe hij het wereldnieuws becommentarieert is werkelijk prachtig. Onderuitgezakt, totaal blasé, het kan hem ook eigenlijk allemaal niks meer schelen en wat dondert het allemaal, maar het is toevallig wel zo. Deze houding, ik zou het een levenshouding willen noemen, straalt hij ook helemaal uit. Wat dondert het allemaal en wat kan het mij eigenlijk allemaal schelen. Het lijkt me een heel gezonde manier om in de wereld te staan, je wordt er vast heel oud mee. Maar je wordt er ook een beetje een Vieze Vogel van.

Kijk maar eens goed naar Maarten van Rossem: hij heeft zich een beetje laten gaan. Baardgroei, kan hem niet schelen, hij heeft zich al in geen jaren meer geschoren. In ieder geval niet fanatiek. Kleding? Altijd een zwarte jas, een zwart colbert, een zwarte broek, zwarte schoenen en het ergste: een zwarte coltrui. Dit allemaal vreselijk verwassen (hij wast het dus wel) en vaal. Zwart, misschien is hij heel treurig, of onzeker over zijn figuur, hoewel hij me niet iemand lijkt die zich hier druk om maakt. En hij heeft geen slecht figuur. Ook geen goed figuur, maar ook niet slecht, hoewel dat door de kleding kan komen. Dan blijft er nog een andere optie over: je ziet er geen vlekken op. Ik denk dat dat het is. Kan hij lekker z’n handen aan z’n broek afvegen na het eten van een gevulde koek zonder dat je vlekken ziet. Ik zie het helemaal voor me hoe hij spaghetti eet. Zonder servet, de slierten naar binnen slurpend, al pratend en spetterend, vertellend over de toestand in Amerika. Z’n coltrui zit onder de rode spetters, maar dat zie je niet!

Wat je wel ziet op zwart: roos. Sorry Maarten, maar dat is toch echt niet fris. Roos is wel een teken van een uitgedroogde hoofdhuid, wat je krijgt van douchen en haren wassen, dus het idee van Eef dat Van Rossem nooit doucht klopt volgens mij niet. Roos is dus eigenlijk heel schoon maar zo ziet het er nu eenmaal niet uit. Volgens Eef heeft hij ook vieze tanden maar dat zou ik niet weten. Ik heb hem namelijk nog nooit zien lachen. Daar is hij te blasé voor. Geen chagrijn, dat bedoel ik niet, en hij heeft zeker een geweldig, droog gevoel voor humor. Maar om daar nou iedere keer je mondhoeken helemaal voor naar boven te doen en je tanden te laten zien, dat is zo’n gedoe, zo’n poeha, daar doet Maarten niet aan mee hoor. Laat die mondhoeken maar lekker hangen. En zo heeft Maarten langzaam maar zeker alles een beetje losgelaten en laten hangen. Zo word je dus een Vieze Vogel.