Muziek: Sufjan Stevens

Ik geef het meteen maar toe, ik ben een bakvis. Tenminste, als het gaat om Sufjan Stevens. Ik vind al zijn muziek goed en wil graag de hele wereld ervan overtuigen dat er geen slechte Sufjan-platen bestaan. Deze week komt zijn nieuwe album The Age of Adz uit; mijn platenwinkel vertelde me dat ze slechts een exemplaar op vinyl hadden besteld. En die is gereserveerd op mijn naam.

Stevens is een Amerikaans multi-talent; hij bespeelt alle instrumenten die er bestaan. Nou goed, bijna alle instrumenten dan maar in ieder geval banjo, hobo, hoorn, piano en gitaar. Na jarenlang muziek te hebben gemaakt brak hij in 2005 door met Illinois (Come feel the Illinoise!); een plaat die hij maakte in kader van het "The Fifty States Project", waar het zijn ambitie is om voor elke staat in de Verenigde Staten een theme-album op te nemen. Eerder verscheen Michigan, en er gaan nu vage geruchten over California en Arkansas.

Zijn muziek is meeslepend en melancholisch, dramatisch en orchestraal tegelijk en brengt je naar alle uiteindes van zowel het muzikale als het emotionele spectrum. Het is gewoon prachtig. Ondanks dat Stevens best wel van de Here is (wat hij gelukkig niet de hele tijd van de daken schreeuwt) en dit wel eens subtiel laat doorschijnen, kan ook de echte atheïst het prima hebben. Mijn favoriete album is denk ik Songs for Christmas voor de leuk en Michigan voor de mooi. Dit kan ik oneindig op repeat hebben staan.

Ik hou van Stevens, van zijn muziek, van de bizarre songtitels (Detroit, Lift Up Your Weary Head! (Rebuild! Restore! Reconsider!)) en van de fantastische poster die in de box met kerstliedjes zat. Ben jij er ook klaar voor om Sufjan in je hart te sluiten?