Memory voor volwassenen

Verhuizen is memory voor volwassenen. Het begint al met het klussen. Liggen de plamuurmessen in het oude huis of in t nieuwe huis. En als je dan weet in welk huis ze liggen. Liggen ze dan in de schuur, in de trapkast of op zolder. En dan gewoon los of in de gammatas, de praxistas of de gereedschapskist.
En zo ben je vier weken voornamelijk bezig met het zoeken en vinden van je gereedschap. En sommige dingen vind je gewoon nooit meer terug. Zo is mijn ijzerzaagje in rook opgegaan. En dan mag je fijn drie keer op een zaterdag naar de gamma.
Sommige onderdelen van de verhuizing vergen meerdere memory-kaartjes voordat je ze kunt uitvoeren. Zo vraagt het ophangen van zaken altijd de volgende onderdelen: schroeven, bijpassende pluggen, de juiste boormachine en het juiste boortje. Welke schroeven, boormachine, boortjes en pluggen je nodig hebt is afhankelijk van de muur waarin je gaat boren. Je begrijpt dat het ophangen van iets simpels op deze manier uren in beslag kan nemen. Want je moet in een huis van ruim 130m2 vier onderdelen gaan zoeken die allemaal kloppen. En dan heb je nog niet eens de rolmaat, het potlood en de waterpas gevonden.

Na de verbouwing komt de verhuizing en dan begint het memoryspel grootse vormen aan te nemen. Als je begint met inpakken van je oude huis gaat alles nog redelijk geordend. Boeken zitten bij boeken in de doos, vaak ook op onderwerp, dvd’s bij dvd’s op alfabet. Dus bij het uitpakken kun je die zaken vrij makkelijk terugvinden. Maar naarmate het inpakken vordert worden de dozen minder geordend. Je komt er namelijk achter dat er in je nachtkastje ook 5 boeken liggen, en onder de salontafel ook. En die boeken zitten dus niet in de doos bij de boeken van hun thema of onderwerp. Helemaal tegen het eind van het inpakken koppel je alle apparatuur los en prop je snoeren in de dozen die nog over zijn. En zo kwam het dus dat ik werkelijk elke doos en tas heb opengemaakt op zoek naar de wasmachineaansluiting om er achter te komen dat die uiteindelijk nog in t oude huis lag.

We zijn nu ruim een week verhuisd en nog steeds spelen wij dagelijks het memoryspel. De zaklamp? Uhh in de boekenkast? In de vensterbank op zolder? Nee, je hebt hem voor het laatste gebruikt toen je een schroefje liet vallen bij het ophangen van het naambordje, ligt ie dan in de gang? Nee, in de trapkast? Uiteindelijk vind je m wel, maar het duurt even. Dit weekend zijn weer drie heiligenbeelden boven water, of eigenlijk uit een doos gekomen. Onder hen de heilige Antonius. Ironisch genoeg kun je Antonius zelf dus ook kwijtraken. Maar nu hij weer boven water is helpt het misschien bij het vinden van de laatste spullen. Zo kan ik al heel lang mijn fotocamera niet vinden en een stapel literatuur die ik nodig heb voor mijn proefschrift. We zoeken door. Ik heb geen idee waar te beginnen.