donderdag 19 juli 2012

Bombeer

De vakanties dat we met het hele gezin weggingen zijn en waren zeldzaam. Ik herinner me geen zwarte zaterdagen of campings in Frankrijk. Ik herinner me ponykamp, boomhuttenknutselkamp en een summerschool in Brighton. Mooie herinneringen. Maar wel zonder allebei de ouders.

Mijn vader kon niet altijd vrij krijgen tijdens de schoolvakanties maar hij deed altijd zijn best om zijn dochters toch mee te nemen op vakantie. Op de fiets naar Brugge, naar de kermis voor een kaneelstok. Soms was het verder weg. Met mijn zus ging hij zwemmen in Griekenland, met mij deed hij een stadswandeling in York. Maar de vakantie met zijn drieëen naar Engeland staat als prachtige familievakantie in mijn geheugen. Omdat ik me de zorg en liefde van mijn vader herinner. Juist om een dagje weg dat vreselijk uit de hand zou lopen.

Die ochtend vertrokken met de bus vanuit ons hotel richting Oxford. Mijn vader sprak gebrekkig Engels en moest overal verantwoorden waarom er geen moeder mee was, maar we kochten buskaartjes en broodjes en gingen op weg. Oxford hebben we die ochtend niet gehaald. Het ontbijt viel slecht en mijn vader was zo enthousiast in de weer met het regelen van het uitje dat ik niet zo goed durfde te zeggen dat ik zo’n buikpijn had. Het werd steeds erger. En keerden we dus halverwege om. Terug naar het hotel zodat ik kon douchen en schone kleren kon aandoen.

Na de lunch opnieuw naar Oxford. Poging twee. Zus was nog in de basisschoolleeftijd en had haar knuffelbeer meegebracht. Toch best spannend allemaal. De reis ging voorspoedig en Oxford was prachtig. Totdat ze tijdens een kopje thee ontroostbaar begon te huilen. Tranen met tuiten en de grootste snikken. Wij waren in Oxford. Beer was nog in de bus. Mijn vader aarzelde geen seconde.

Daddy to the rescue. Naar de VVV. Busmaatschappij gebeld en meteen actie ondernomen, met aan zijn ene zijde een dochter met voedselvergiftiging en aan zijn andere zijde een dochter die net haar lievelingsbeer was kwijtgeraakt. Toen was daar hoop! Hoop voor Beer!

Wat zegt u meneer, ja wij hebben inderdaad een knuffel gevonden op lijn 6. Oh van uw dochter. Ja meneer ik begrijp het. Maar ik kan u niet helpen. U moet begrijpen dat we in verband met al dat gedoe met de IRA meteen moesten handelen. De beer is onschadelijk gemaakt. We konden geen risico nemen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten