Zondagochtend met Abel

Af en toe kijk ik naar Taarten van Abel. Dat is misschien wel een van de leukste manieren om de zondagochtend door te brengen. Voor iedereen die het programma niet kent: Abel is een bakker. Elke uitzending maakt hij samen met een kind een mooie taart. Natuurlijk maken ze niet zomaar een taart, meestal is dat omdat het kind samen met de taartontvanger iets bijzonders/ergs/verdrietigs/spannends heeft meegemaakt. Wat ik zo heerlijk vind aan het programma is dat Abel altijd onbevangen vragen stelt en de kinderen goudeerlijk zijn. En ondertussen werken ze geconcentreerd aan de taart. Dit levert humoristische, maar ook aandoenlijke taferelen op.

Gisterochtend was Abel te gast bij Dunya. Haar vader viel twee jaar geleden van een balkon en raakte ernstig gewond. Hij heeft een tijd in coma gelegen, maar was nu weer bijna beter. Dit moest volgens Dunya gevierd worden met een Chinese draaktaart. “Want die jagen de slechte geesten weg.” Terwijl Abel en Dunya de taart decoreerden, vroeg de bakker of Dunya nog wel eens aan haar vader merkte dat hij ziek was geweest. “Ja,” zei Dunya, “dan zegt hij bijvoorbeeld ‘slokje kaas’, ofzo.” Terwijl ze de laatste snoepjes op het drakengezicht legden, informeerde Abel naar Dunya’s hobby’s. “Ik houd heel erg van dieren. Ik heb vroeger zelfs een geit gehad.” Helaas was haar geit al dood. “Hij had iets van geitenkanker ofzo.” Abel reageert invoelend: “Ach, geitenkanker. Wat naar zeg.”

Of boerenzoon Tom, die centraal stond in de uitzending van gisteravond. Hij wilde een koeientaart maken voor zijn vader, die met koe Erna 57 een eiwitten- en vetrecord had behaald. Terwijl Abel de voorbereidingen trof voor de taart, legde Tom bloedserieus en met een onvervalst Achterhoeks accent uit hoe kunstmatige inseminatie werkt. “Ze halen het zaad bij de stier weg die op een dummy springt. Hij denkt dat die dummy tochtig is. En dan doet mijn vader dat zaad met een héééle grote spuit in de vagina van de koe!”

Aan het einde van de uitzending de gelukkige ontvanger verrast met de taart. Op dat moment in de uitzending ben ik altijd bang dat het kindje struikelt en het prachtige bouwwerk genadeloos over de grond uitsmeert, maar dat heb ik gelukkig nog nooit gezien. Taartontvangers reageren verschillend. Zo was de vader van Dunya totaal overrompeld en ging bijna huilen. Toms vader zei: “Goh. Wat móói, jongen! Geef me een kus.” En terwijl de boer zijn zoon een zeldzame kus op zijn wang geeft, pink ik een traantje weg.