Dit is een gastcolumn van gastcolumnist H
Gemodder bespreekt hier alle Republikeinse kandidaten en/of kanshebbers voor de presidentsverkiezingen van 2012. Wat is er veranderd sinds de vorige bijdrage?
Officieel gemeld: Thaddeus McCotter (wie?!?), Jon Huntsman, Michele Bachmann
Officieel afgemeld: niemand
Voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Newt Gingrich
Newton LeRoy McPherson werd geboren in 1943, negen maanden na het huwelijk van zijn ouders. Binnen enkele dagen strandde dat huwelijk al en Newt werd later geadopteerd door zijn moeders tweede echtgenoot, die Gingrich heette en wiens achternaam hij aannam.
Gingrich is historicus en promoveerde op het Belgische onderwijsbeleid in de Congo tussen 1945 en 1960. Hij gaf les aan twee universiteiten in Georgia, stelde zich kandidaat voor het Congres in 1974 en 1976, maar verloor beide keren van de zittende Democraat. In 1978 was het wel raak en begon hij aan zijn politieke carrière, die hem in 1994 de positie van Speaker, oftewel voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, zou brengen. De Republikeinen hadden sinds 1954 geen meerderheid in het Huis gehad en Gingrich bedacht met een aantal anderen een voorstel om een “Contract with America” te sluiten, als ze zouden winnen. Het leverde 54 zetels winst op (geholpen door het slecht gevallen voorstel van president Clinton voor een zorgverzekering) en de Republikeinen veroverden de macht. Zo werd Gingrich één van de belangrijkste politiek leiders van het land en botste hij vaak keihard met Clinton, onder meer over de budgetonderhandelingen in 1995 en 1996, wat tot een zogeheten ‘shutdown’ leidde. Tijdens het Lewinsky-schandaal was hij één van de felste tegenstanders van de president. Beide episodes deden zijn populariteit geen goed en zijn waardering nam in de publieke opinie sterk af. In 1997 werd hij bovendien, als eerste Speaker ooit, door het Huis veroordeeld wegens ‘ethische overtredingen’. Weliswaar voor slechts 1 van de 83 aanklachten die tegen hem was ingediend, maar schimmige deals op het randje van belastingontduiking lopen als een rode draad door Gingrich’ carrière. Medestanders houden vol dat Gingrich zo briljant is en zich vooral met landelijke zaken en grote lijnen bezig houdt, dat hij zich niet om dergelijke details bekommert. Met zo’n verweer kom je als prominent politicus echt niet weg. Nadat de Republikeinen slecht scoorden bij de verkiezingen in 1998 legde hij zijn functie neer en nam hij zijn Congreszetel niet in.
Gingrich staat bekend als een briljant denker, maar heeft af en toe moeite om zijn goede en slechte ideeën te scheiden. Door te weinig focus aan te brengen en niet altijd consequent een plan tot uitvoering brengen, is hij niet altijd even effectief. Hij schreef 17 boeken over zijn carrière, zijn standpunten en de toestand van de VS, maar ook een aantal historische fictie, waaronder een alternatieve geschiedenis van de Amerikaanse Burgeroorlog. Zo winnen de Zuidelijke staten bijvoorbeeld de cruciale slag bij Gettysburg.
Zijn persoonlijk leven is echter zijn grootste manco. In 1962 trouwde hij met zijn eerste vrouw Jackie, maar in 1980 kwam het tot een breuk. De versies van Gingrich, zijn ex-echtgenote en zijn dochter lopen uiteen, maar feit is wel dat zijn vrouw geopereerd moest worden aan een (achteraf goedaardige) tumor en Gingrich intussen een buitenechtelijke relatie had aangeknoopt. Of het waar is dat hij Jackie dit nieuws in haar ziekenhuisbed bracht, wordt betwist, maar fraai is het allerminst. De maîtresse, Marianne, werd mevrouw Gingrich numero twee, maar medio jaren ’90 overkwam haar hetzelfde, toen Gingrich opnieuw vreemd ging, ditmaal met Callista Bisek, een medewerker van een ander Congreslid. Het maakt zijn standpunt tijdens de impeachment van Clinton nogal hypocriet, omdat hijzelf nu ook niet bepaald het voorbeeld van huwelijkse trouw was. Pas eind jaren ’90 kwam de relatie met Callista uit, met wie hij in 2000 trouwde. Zij is nog altijd de huidige mevrouw Gingrich. Newt zelf heeft onlangs verklaard dat zijn gedrag was ingegeven door zijn ‘gepassioneerde liefde voor de Verenigde Staten’ (wat dat ook moge betekenen).
Hij stelde zich officieel kandidaat voor het presidentschap op 11 mei 2011, na jaren openlijk gespeculeerd te hebben. Begin juni echter nam een groot deel van zijn staf ontslag,vanwege grote meningsverschillen over de te voeren strategie. Twee weken later volgde de meeste van zijn financiële mensen.
Inschatting van zijn kansen
Officieel gemeld: Thaddeus McCotter (wie?!?), Jon Huntsman, Michele Bachmann
Officieel afgemeld: niemand
Nieuwe buzz: Rudy Giuliani blijft de temperatuur van het water testen en probeert zijn naam in de media te houden. Gouverneur Rick Perry van Texas lijkt steeds serieuzer te worden over een eventuele kandidatuur. Het fenomeen Sarah Palin blijft ook een aandachtsmevrouw, met het boek van haar dochter, ferme uitspraken en het aflasten van haar landelijke bustour. Volgens Palin is de tour niet afgelast, maar heeft ze hem ‘tijdelijk stilgelegd’ en zal ze ‘wanneer de tijd rijp is’ weer verder gaan. Hetgeen de komiek Jimmy Fallon deed opmerken: ‘ze heeft het niet afgelast, maar is er mee gestopt zonder specifieke plannen om er weer mee te beginnen.’
Leuk feitje: op de één of andere manier heeft uw correspondent de kandidatuur van de ‘Naked Cowboy’ over het hoofd gezien. In september 2010 heeft deze Newyorkse straatartiest (echte naam: Robert Burck) zich als onafhankelijke kandidaat gemeld, maar wel als aanhanger van de “Tea Party”. Voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Newt Gingrich
Newton LeRoy McPherson werd geboren in 1943, negen maanden na het huwelijk van zijn ouders. Binnen enkele dagen strandde dat huwelijk al en Newt werd later geadopteerd door zijn moeders tweede echtgenoot, die Gingrich heette en wiens achternaam hij aannam.
Gingrich is historicus en promoveerde op het Belgische onderwijsbeleid in de Congo tussen 1945 en 1960. Hij gaf les aan twee universiteiten in Georgia, stelde zich kandidaat voor het Congres in 1974 en 1976, maar verloor beide keren van de zittende Democraat. In 1978 was het wel raak en begon hij aan zijn politieke carrière, die hem in 1994 de positie van Speaker, oftewel voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, zou brengen. De Republikeinen hadden sinds 1954 geen meerderheid in het Huis gehad en Gingrich bedacht met een aantal anderen een voorstel om een “Contract with America” te sluiten, als ze zouden winnen. Het leverde 54 zetels winst op (geholpen door het slecht gevallen voorstel van president Clinton voor een zorgverzekering) en de Republikeinen veroverden de macht. Zo werd Gingrich één van de belangrijkste politiek leiders van het land en botste hij vaak keihard met Clinton, onder meer over de budgetonderhandelingen in 1995 en 1996, wat tot een zogeheten ‘shutdown’ leidde. Tijdens het Lewinsky-schandaal was hij één van de felste tegenstanders van de president. Beide episodes deden zijn populariteit geen goed en zijn waardering nam in de publieke opinie sterk af. In 1997 werd hij bovendien, als eerste Speaker ooit, door het Huis veroordeeld wegens ‘ethische overtredingen’. Weliswaar voor slechts 1 van de 83 aanklachten die tegen hem was ingediend, maar schimmige deals op het randje van belastingontduiking lopen als een rode draad door Gingrich’ carrière. Medestanders houden vol dat Gingrich zo briljant is en zich vooral met landelijke zaken en grote lijnen bezig houdt, dat hij zich niet om dergelijke details bekommert. Met zo’n verweer kom je als prominent politicus echt niet weg. Nadat de Republikeinen slecht scoorden bij de verkiezingen in 1998 legde hij zijn functie neer en nam hij zijn Congreszetel niet in.
Gingrich staat bekend als een briljant denker, maar heeft af en toe moeite om zijn goede en slechte ideeën te scheiden. Door te weinig focus aan te brengen en niet altijd consequent een plan tot uitvoering brengen, is hij niet altijd even effectief. Hij schreef 17 boeken over zijn carrière, zijn standpunten en de toestand van de VS, maar ook een aantal historische fictie, waaronder een alternatieve geschiedenis van de Amerikaanse Burgeroorlog. Zo winnen de Zuidelijke staten bijvoorbeeld de cruciale slag bij Gettysburg.
Zijn persoonlijk leven is echter zijn grootste manco. In 1962 trouwde hij met zijn eerste vrouw Jackie, maar in 1980 kwam het tot een breuk. De versies van Gingrich, zijn ex-echtgenote en zijn dochter lopen uiteen, maar feit is wel dat zijn vrouw geopereerd moest worden aan een (achteraf goedaardige) tumor en Gingrich intussen een buitenechtelijke relatie had aangeknoopt. Of het waar is dat hij Jackie dit nieuws in haar ziekenhuisbed bracht, wordt betwist, maar fraai is het allerminst. De maîtresse, Marianne, werd mevrouw Gingrich numero twee, maar medio jaren ’90 overkwam haar hetzelfde, toen Gingrich opnieuw vreemd ging, ditmaal met Callista Bisek, een medewerker van een ander Congreslid. Het maakt zijn standpunt tijdens de impeachment van Clinton nogal hypocriet, omdat hijzelf nu ook niet bepaald het voorbeeld van huwelijkse trouw was. Pas eind jaren ’90 kwam de relatie met Callista uit, met wie hij in 2000 trouwde. Zij is nog altijd de huidige mevrouw Gingrich. Newt zelf heeft onlangs verklaard dat zijn gedrag was ingegeven door zijn ‘gepassioneerde liefde voor de Verenigde Staten’ (wat dat ook moge betekenen).
Hij stelde zich officieel kandidaat voor het presidentschap op 11 mei 2011, na jaren openlijk gespeculeerd te hebben. Begin juni echter nam een groot deel van zijn staf ontslag,vanwege grote meningsverschillen over de te voeren strategie. Twee weken later volgde de meeste van zijn financiële mensen.
Inschatting van zijn kansen
Laag. Zeer laag. Miniem bijna. Gingrich is een controversiële figuur, ook binnen de Republikeinse partij. Sinds 1998 heeft hij geen gekozen functie meer vervuld en is daarmee vooral een politicus uit het verleden. Zijn persoonlijke handel en wandel is een ernstige belemmering voor zijn nominatie (toegegeven, Clinton kwam er ook mee weg, maar dat was A) een Democraat en B) het was Clinton). Vanaf zijn kandidaatstelling werd hij achtervolgd door negatieve pers: over zijn drie huwelijken, zijn affaires, de openstaande rekening bij juwelier Tiffany’s van 500.000 dollar, zijn uitgaven aan luxe vakanties en zijn reizen per privé vliegtuig. Volgens een ex-staflid is hij onmogelijk om mee te werken en weigert hij te luisteren naar advies over hoe zijn campagneveld uit te geven. Het gegeven dat zijn campagnemedewerkers nu al de handdoek in de ring hebben gegooid en hij bijna geen geld meer binnenhaalt, maakt het erg moeilijk om zijn kandidatuur door te zetten. Gingrich heeft echter verklaard niet op te geven. Of zijn doorzettingsvermogen beloond wordt, zal moeten blijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten