Zwarte kolen en een groen hart

Dit is een gastcolumn van gastcolumnist Harmsel

Hoe heet dat ook alweer? Dat je iets doms hebt gedaan en je weet dat je enorm voor gek staat? Zo voelde ik me onlangs.

Het was perfect barbecue-weer. En dus bedachten mijn vrouw en ik dat het wel zo romantisch was om samen te kokerellen in de tuin. Met een glas rode wijn, goede gesprekken en dat soort dingen. Mijn vrouw ging meteen aan de slag met de salades, terwijl ik mij ontfermde over de barbecue. Want hé, mannen en vuur; dat is een prima combinatie.

De barbecue aankrijgen is altijd wel een uitdaging, maar dat zou ik wel even fixen. We hebben daar namelijk een hulpmiddeltje voor: de brikettenstarter. Met mijn groene hart pakte ik slechts enkele zwarte briketten en houtskolen. De groene engeltjes op mijn schouders vertelden mij namelijk dat we voor twee personen gingen barbecueën, en dat een stuk of 10, 15 pikzwarte kolen dus wel voldoende zouden zijn. We hadden immers maar een paar stukjes vlees en groenten. Ja, ook groenten. Mijn vrouw is vegetariër en die eet dus geen vlees. Voor mij is de barbecue dan ook het middel om mijn vleesconsumptie te compenseren.

De briketten gingen in de starter. En natuurlijk twee aanmaakblokjes. Weldra waren de vlammen zichtbaar. Een kwestie van even geduld. Maar helaas. An-der-half uur later, 10 aanmaakblokjes verder en een paar steekvlammen van de spiritus was er geen resultaat. Of toch…? Eén brikette gloeide aan één kant. Nog maar even doorgaan dus… nadat ik mijn vrouw met enige moeite overtuigd had dat we écht niet de pan hoefden te gebruiken.

Twee houtskolen begonnen weldra te gloeien. In mijn enthousiasme gooide ik de kolen in de barbecue. De rest zou vast vanzelf gaan gloeien. Dat kon niet anders. Snel het vlees erop. Een stokbroodje met kruidenboter naar binnenwerken en dan… het vlees!

Het was half 9 toen ik constateerde dat één van de hamburgers nog steeds niet eens half doorbakken was. Ik droop letterlijk en figuurlijk af. Mijn vrouw was blij dat ze plan B kon starten. In de pan bakte alles natuurlijk razendsnel. Maar goed ook, want een fikse onweersbui zorgde voor een versneld einde van ons eerste barbecue-avontuur, nét nadat we de laatste hamburger naar binnen hadden geschoven.

Na een flitsend beraad met mijn vrouw bleek dat de brikettestarter alleen goed werkt als je hem flink vult.

Ik stond dus enorm voor paal. Zo heet dat!