donderdag 28 juni 2012

I heart ... Julianne Moore

In het universum van de Hollywoodvrouwen staat voor mij met stip op nummer 1: Julianne Moore. De prachtigste en beste actrice die er momenteel rondloopt. Ze is aardig (denk ik, in mijn hoofd wel natuurlijk) en lief en grappig en spitsvondig en slim. Ik wil haar sproeten, haar prachtige lokken, haar garderobe en haar hele fotogenieke voorkomen. Ik hoop vooral ook dat als ik begin vijftig ben er ook zo gezond en stralend uitzie. Acteren is niet echt een ambitie, anders had ik graag ook een stukje van haar acteertalent willen hebben.

Julianne kwam in 1960 uit haar moeder op de aarde en stond voor het eerst in de schijnwerpers in As the World Turns. Het is haar vergeven natuurlijk. Mijn eerste Julianne was Benny & Joon, een film die ik eerlijk gezegd vooral wilde zien omdat Johnny Depp meespeelde. Stomme film trouwens. Julianne viel me niet meteen op, my bad. Misschien kwam het ook door mijn prepuberale hormoonhuishouding. Of omdat ik een bril met cilinder moest.

De art-house lovers kennen haar waarschijnlijk of als Maude Lebowski (In a sense, yes. My art has been commended as being strongly vaginal which bothers some men. The word itself makes some men uncomfortable. Vagina.) of als de lesbische mama Jules in The Kids are Allright. Ook zo prachtig. Ik val in herhaling, ben me ervan bewust, maar ik weet gewoon niet hoe ik het beter kan verwoorden. I heart Julianne.

De liefde voor Julianne begon serieuze vormen aan te nemen toen ik tijdens mijn studententijd The Hours zag. Julianne (ik noem haar graag bij de voornaam, en dan doe ik een beetje alsof ze ook mijn favoriete tante is; we hebben allebei sproeten dus dat is best plausibel) kreeg voor haar Laura Brown een Oscarnominatie. Van mij kreeg ze onvoorwaardelijke liefde en veel snikken en tranen. Verlate teenage angst? Zou kunnen. Ik vond haar gewoon prachtig.

Momenteel wordt de remake van Carrie gefilmd, waarin Julianne de moeder van het bezeten meisje speelt. Hopelijk snel bij ons in de bioscoop. Want van Julianne krijg ik nooit genoeg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten