Kerstpakket

Een nieuwe collega vroeg aan mij of we bij ons op werk ook een kerstpakket krijgen. Een terechte vraag, want zoiets is nu eenmaal heel belangrijk. Ja, we krijgen een kerstpakket, gelukkig maar. Je kan ook kiezen voor een gift aan het goede doel, maar ik verkies een kerstpakket boven een gift.

Sommige mensen klagen over het kerstpakket. Dat het ieder jaar weer een bittere teleurstelling is. Onbegrijpelijk. Het is ieder jaar toch een feest om een kerstpakket op te halen, mee naar huis te nemen, open te maken? Zelf laat ik mijn pakket ongeopend als ik nog op werk ben en ik heb mijn meneer laten bezweren dat hij dat ook zal doen. Wanneer de kerstpakketten zijn uitgereikt loop ik bijna niet meer door ons kantoor, uit angst een glimp op te vangen van de inhoud van het pakket. Andere collega's zetten zomaar overal onderdelen van het pakket neer, waar ik ze kan zien. Of trekken het aan! Dan ren ik door het pand naar het kopiëerapparaat en haal ineengedoken een kop thee.

Het leukste aan het kerstpakket is namelijk het thuis openmaken. De pakketten staan op de grond, de katten ruiken eraan en de meneer kijkt lachend toe. Twee glanzende dozen in kerstpapier, soms zelfs een houten kistje (de meneer haalt alvast de wijngids van Hugh Johnson uit de kast). En dan... de schaar! Rats rats, woest scheur ik de dozen open, zaagsel vliegt om m'n oren, de katten springen in de doos, in het zaagsel en rennen ermee door de kamer. Hoera een blik uiensoep! Hoera een houten spel! Hoera opbakbrood! Hoera een kortingsbon voor Landall Greenpark! Hoera een pot jam! Toastjes! Thee met een rare smaak! Langhoudbare paté! Glühwein! Iets voor in de badkamer dat ik niet meteen kan thuisbrengen, hoera! Binnen één minuut is alles uitgepakt en bekeken, het zaagsel ligt door de hele woonkamer en de katten zien er witbesneeuwd uit. Vermoeid maar tevreden zak ik onderuit op de bank, starend naar mijn schatten.

Is het al kerst? Ik heb er zin in!