Afgelopen dinsdag schreef Caar over
haar vriendelijke danwel vijandige relatie met voedsel. Het was een
heel groot feest der herkenning. De afvalrace die Caar recentelijk
maakte, deed ik een paar jaar terug. Knop om en gaan sporten en
vooral geen zak chips per dag meer eten. Echt voor je lijf gaan zorgen, het moet tenslotte nog een tijdje mee.De obsessie met al die
heerlijke dingen die je lijf ook nog eens energie geven is nooit
opgehouden. En soms vraag ik me wel eens af of het einde al in zicht
is of dat ik voor altijd vastzit in mijn zelfgemaakte dieetstrafkamp.
De irrationele angst dat die 25 kg er
van de een op andere dag weer aanzitten zeurt de hele dag een beetje
door mijn achterhoofd. En dat terwijl er in huize S heel gezond en
gevarieerd wordt gegeten. Nooit meer, nooit meer wil dat door suiker
en vet vergiftigde lichaam dat al die kilo's moest meezeulen. Tel dit
op bij het setje strenge regels dat ik voor mezelf heb gemaakt en ik
vraag me soms af waar de grens met een eetstoornis is. Een paar
voorbeelden:
- Twee keer per week sporten is een minimum
- Nooit gewone cola drinken
- Geen toetjes
- Geen traktaties op werk, behalve een klein hapje van dingen die zelfgemaakt zijn
- Nooit zoveel eten dat je je echt overvol voelt want dan heb je het fout gedaan
- Na de vakantie meteen op de weegschaal
- Liefste alleen maar volkoren dingen eten
- Geen volle melk
- Geen volle yoghurt
- Wel volvette kaas want daar wil niemand toch op bezuinigen
- Geen taart op verjaardagen, behalve een klein hapje van dingen die zelfgemaakt zijn
- Geen worsten
- Zo min mogelijk met pakjes koken
- Niet een tweede keer opscheppen
- Langzaam eten
- Slagroom is vies, ook al is het toch lekker dan is slagroom nog steeds vies
- Uit eten is soms een beetje eng want dan weet je niet wat je krijgt
- Eten bij vriendinnen is soms een beetje eng want dan weet je niet wat je krijgt
- Nooit meer zwaarder dan 70 kilo, 65 is ok om vol te houden en 63 zou nog beter zijn. Of 61. Of 60.
Hoe is dit te rijmen met een boekenkast
vol kookboeken, pogingen om zelf mayo en Schwarzwalder te maken en
met de liefde voor uit eten gaan en van bijna alles wel wat willen
proeven? Ik heb geen idee maar het voelt alsof er elke dag weer een
soort cognitieve kortsluiting plaatsvindt in mijn hoofd. Ik wil graag
denken dat het nu goed is. Gezond en goed gewicht. Maar ik voel maar
zelden dat het goed is. Een wonderlijke dieetpil bestaat niet, maar
als er een medicijn zou zijn dat obsessief bezig zijn met eten zou
kunnen uitschakelen dan zou ik geen moment twijfelen.
Heel herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenVoor een pil waarmee je je zonder gevolgen de hele dag ongans kunt eten teken ik ook.
Wat mooi! Lein heeft EXACT, maar dan ook EXACT hetzelfde lijstje als ik! Zelfs het gewicht klopt tot op de kilo! Had ik er al bij verteld dat ik in restaurants heel vaak twee voorgerechten bestel ipv een voor- en een hoofdgerecht? Of dat ik het voorgerecht maar helemaal laat zitten? Of dat ik een salade eet? Ik word ook altijd voor gek verklaard, maar ja, ik zeg dan: tja, ik ben slank, en ik moet heel hard werken om dat ook te blijven. En dan gaan mijn collega's lichtelijk beschaamd verder met multivlaai eten...
BeantwoordenVerwijderen@R2, wat bizar dat je precies hetzelfde lijstje hebt. Er zijn er dus meer zoals ik. Overigens begreep ik van Caar dat je de term "fantoomspek" hebt geintroduceerd. Ookal weer zo herkenbaar. Heb je trouwens in 078 al bij Kop van het Land gegeten, een aanrader!
BeantwoordenVerwijderenGisteren een heerlijk diner met zelfgemaakte dingen bij een vriendin gegeten, toch twee keer opgeschept en van het toetje gegeten (aardbeidentiramisu!) maar gewoon niet teveel. Vandaag beetje balansdag.
kilo's kloppen ook exact met de mijne, lijstje ook bijna! alleeen is bij mij de angst niet dat die 25 kg er ineens aan zit, maar dat ik per ongeluk er elke maand een kilo bij eet. en dan sluipend grotere kleren koop.. en op een dag annemarie jorritsma ben. Ik ben al vrij luidruchtig, maar dat is met 25 kilo extra en een groot gewaad ineens een soort van sneu. of is t dat altijd? aaarrgghhh
BeantwoordenVerwijderenoverigens ben ik wel ruim een kop kleiner dan jij, dus die 65 kilo... die zou toch echt 62 of 61 moeten zijn bij mij....aaarrgghhhh
BeantwoordenVerwijderenhet maakt trouwens niet uit hoe veel ik weeg. ook toen ik 59 kilo woog bleef ik dat dikke meisje uit Z
Dat laatste is voor mij ook weer heel herkenbaar: met 59 kilo je toch dat dikke meisje uit Z voelen.
BeantwoordenVerwijderen