27 dresses: 111 cheesy, langdradige minuten

Mocht je ooit eens in de gelegenheid raken om de film '27 dresses' te kijken: NIET DOEN. Dit is een waarschuwing. Ik herhaal: NIET DOEN. Het zullen de meest waardeloze 111 minuten van je leven worden. Wát een draak van een film. Wat een lijdensweg.

Jane is een mooie, jonge meid die al 27 keer bruidsmeisje is geweest. Ze gaat graag naar bruiloften, organiseert regelmatig de Grote Dag voor vriendinnen, maar droomt vooral van de dag dat ze zélf naar het altaar mag schrijden. Op zich best een leuk gegeven. Maar uiteraard moet er ook een cliché liefdesonderdeel inzitten. Wat we dus het grootste deel van de film zien, is een langdradig kat-en-muis-spel tussen de wanhopige dagbladjournalist Kevin en de irritante, af en toe in zelfmedelijden zwelgende Jane. Want zij is verliefd op haar baas George. Oh nee.

Het meest sneue verhaallijntje komt bij Jane's zusje Tess vandaan. Tess komt terug uit hip and happening Italië en windt direct George om haar vinger. Jane houdt zichzelf groot en blijft gewoon als personal assistent voor haar baas werken. Zelfs op de avond dat George Tess ten huwelijk wil vragen, staat ze er met haar neus bovenop. Natuurlijk zal ze weer bruidsmeisje en ceremoniemeester worden, maar in een allesbepalend moment zorgt Jane ervoor dat de hele bruiloft niet doorgaat. Ach en wee, Tess boos, George verdrietig, Jane voelt zich schuldig. Dát is het moment waarop het áltijd gaat regenen in films. Zo ook in '27 dresses'.

Het avontuur met stalkerige journalist Kevin bereikt ook in de regen haar hoogtepunt. Ze krijgen ruzie in een auto en vliegen uit de bocht. Maar ik zal alvast de afloop verklappen: álles komt goed. Zó goed zelfs, dat Jane en Kevin binnen het jaar trouwen en álle 27 vriendinnen die ooit gebruik hebben gemaakt van Jane's bruidsmeisjesdiensten naast haar bij het altaar staan. Oh sorry, nou heb ik de afloop verklapt. '27 dresses' is cheesy, nietszeggend en véél te langdradig. Helaas, want het hád een leuke film kunnen zijn.