Fascinerend boek: Kerstballen breien

Een paar weken geleden was ik met Lein in Delft en tijdens de stadwandeling renden wij af en toe stiekem een winkel in. In de boekwinkel stuiterde ik vol opwinding naar Lein toe, kirrend "Kijk dit dan kijk dit dan kijk dit dan! Dit móét ik hebben!!" Het was Kerstballen breien met Arne & Carlos.

Ik kan niet breien. Ooit ben ik begonnen aan een sjaal maar ik brei zo krampachtig dat ik 30 regels (heet dat zo?) later een piepklein vierkantje had dat zo stug was dat je er drie ingedroogde lagen verf mee kon afschuren. Ik heb er de techniek, het geduld en de tijd niet voor.

Toch wil ik kerstballen breien. Met Carlos en Arne. Moet je ze nou zien zitten. Geweldig toch? In de categorie ik-wou-dat-ik-het-bedacht-had. Lein en ik hadden die dag haast dus na mijn hysterische vreugdedans met boek heb ik het juweeltje niet in kunnen kijken. Dat geeft niet. Met zo'n omslag kan de inhoud toch alleen maar prachtig zijn? Ik heb nu ineens, half oktober, een ongelooflijke behoefte aan gebreide kerstballen. Ja, ik wil gebreide kerstballen en ik schaam mij er niet voor. Net als Arne en Carlos, die schamen zich zo te zien ook nergens voor.

Schaamteloos hou ik nu van gebreide kerstballen. Als je er een ziet, neem 'm dan voor me mee, dan hangt in december mijn boom er ook zo heerlijk wollig bij. Hopelijk liggen Arne en Carlos daar dan in glanzend papier onder.