Eef schreef een paar weken terug al over hoe onbegrijpelijk musicals voor haar zijn. Een toneelstuk of film waarin de acteurs midden in een gesprek in zang uitbarsten. Bij sommige verhalen kan je je er nog wel iets bij voorstellen, een liefdesverhaal (Westside Story, Grease) leent zich naar mijn mening nog wel voor een musical, hoewel ik ook dan nog steeds niet houd van de manier van zingen. Zo pathetisch. Maar goed, smaken verschillen. Wat mij de laatste tijd het meest verbaast is de keuze van het onderwerp. In New York draaide een paar jaar geleden The Fly, naar de film met Jeff Goldblum die als hoofdpersoon langzaam in een vlieg verandert doordat hij in een machine een deel van het dna meekrijgt. Een beetje vies was het. En daar dan een musical van. Daarna volgde nog Soldaat van Oranje, die wel heel goed schijnt te lopen, en Eef schreef ook al over de musical Anne Frank.
Via de tweets van Erik Mouthaan werd ik gewezen op een geheel nieuw musicalproject: American Psycho. American Psycho is, dat mag gezegd, een geweldige film. Het lijkt me, op z'n zachtst gezegd, een hele klus om daar een musical van te maken. Want wat moet de hoofdpersoon zingen terwijl hij in zijn appartement vriendinnen en collega's afslacht en in stukken snijdt? Ik heb daar wel wat ideeën over. Om de schrijvers te helpen hieronder alvast wat pakkende teksten voor Patrick Bateman, die hij fijn kan zingen tijdens het slashen.
The hills are alive, with the smell of blood!
Chainsaw and axes
Dead bodies in plastic
Those are a few of my favorite things
When the knife chops
When the axe drops
I think of dead bodies and then I don't feeeel so sad!
I don't know how to kill him
Should I cut his head?
Should I break his leg?
I never thought I'd kill this much
The axe will swing tomorrow
Without a head you'll have no more sorrow
There'll be blood!
...
Tomorrow, tomorrow
I'll kill you, tomorrow
Please die for me Argentina
The truth is I'd rather kill you
Eindigend met een spetterende finale op de melodie van Les Misérables
Can you hear the chainsaw cut?
Cutting the arms of murdered men
It's the sound of dead people
Who will not be heard again
het contrast met de column van vrijdag kon niet groter zijn!
BeantwoordenVerwijderenMisschien tijd voor een musical over baby's? En dan niet De Gelukkige Huisvrouw (hoewel daar ongetwijfeld al plannen voor zijn).
BeantwoordenVerwijderenLook Who's Talking The Musical (Look Who's Singing, heet het dan)
"Baby - The Musical". Met o.a. de liedjes: het vrolijke "ik spetter in mijn badje", de meezinger "Ik heb poep, poep, poep in mijn luier" en natuurlijk het treurige "ik ben mijn speentje kwijt". Echt iets voor Chantal Janzen.
BeantwoordenVerwijderenOok leuk: "help ik heb darmkrampjes" en 'Kijk uit, ik spuug over je heen."
BeantwoordenVerwijderenZie AD: Jiskefet komt met 'Goeiesmorgens. De Musical'
BeantwoordenVerwijderenIn navolging van Eef: 'Gulps, gulps, vroeger was ik wulps, nu een moeder van een gulps. Oh je krijgt er veel voor terug hoor, en je gaat echt van ze houwen, en als bonus mag je ook nog een spuuglawien' verstouwen. Gulps, gulps, ja vroeger was ze wulps, nu een moeder van een gulps.'
BeantwoordenVerwijderenIk vind American Psycho - De Musical echt een giller. 'Waarom, baby, ben je in mijn appartement? Je weet toch dat dat fout gaat al lijk ik een fijne vent?' of: 'Ik haat je, ik haat je, met je visitekaartje... ik haat je, ik haat je, ik rijg je aan mijn zwaardje'
Weet niet of iemand het boek gelezen heeft, maar oh la la wat is dat BEELDEND!