Schaamtijd

Eerder schreef Lein op deze plaats over haar Schaamplaat: Een album uit haar jeugd waar ze zich zo voor schaamt dat ze deze niet eens durfde te noemen. Nu is mijn smaak in moderne muziek dermate onverfijnd dat ik ook nog wel herinneringen durf op te halen aan de platen uit mijn jeugd, ik schaam me nergens voor. De allerallereerste single die ik van mijn zakgeld kocht (en dus een lp-single van Whitney Houston niet meegerekend want die kreeg ik ongevraagd cadeau), een cassettesingle wel te verstaan, was James Brown is Dead van LA Style. Heerlijk, luister maar even mee. Leuk om weer eens te horen, ik was totaal vergeten dat dit zulke knoerteharde techno was. Een mooie start van mijn platencollectie.

Om onduidelijke redenen heb ik de bewuste cassette geruild met een vriendinnetje voor haar eerste single: de KLF met Justified and Ancient. Een merkwaardige mix van dance, country en Afrikaans, Tammy, stand by the jams! Na deze single kwam ik al snel in mijn periode van New Kids on the Block terecht. Prachtig vond ik het, een stapel cassettebandjes en een compleet panini-abum op zolder brengen nog steeds een glimlach op mijn gezicht. Ondertussen luisterde ik ook nog steeds naar rave en techno, met dank aan mijn broer, en ik heb nog een paar cd's in mijn collectie die herinneren aan de glory days van de Nederlandse popmuziek: Dance Smash, 2Unlimited, Poing! van de Rotterdan Termination Force, Megadance. Zoals het een pubermeisje betaamt luisterde ik ook een paar jaar naar Bon Jovi, in de overtuiging dat dat heel ruig was, om ergens halverwege de middelbare school af te buigen richting Grunge en Rock. Heerlijk. Soundgarden, Nirvana, Bush, Smashing Pumpkins, Pearl Jam, Silverchair. Ik ging gekleed in een strakke, vaalzwarte spijkerbroek, timberlands en een flanellen houthakkershemd.

Heerlijk, de puberteit. Wat zullen m'n ouders gelachen hebben. In de auto op vakantie staarde ik met een koptelefoon op (snerpende gitaren) mismoedig naar buiten. Niemand begreep me. Heel goed, zoiets werkt vormend. Skiën, zoiets zouden mijn helden nooit doen, die braken hun ledematen liever op een skateboard of tijdens het crowdsurfen. Maar daar was ik ook toen al veel te tuttig voor.

Terugkijkend schaam ik me nergens voor, wat maakt het uit, daar ben je puber voor.

O ja, er is toch één ding dat mij toch een beetje doet blozen van mijn eigen naïviteit: Ik droeg op een gegeven moment (op een tuttig bloemetjesrokje) een zwart shirtje van skunk anansie. Op de voorkant stond een tekst die ik toen niet begreep, nu wel. Het moet een lust voor het oog zijn geweest, een braaf gereformeerd meisje met op haar buik de tekst 'Clit Rock!'