Ooit kende ik alleen "Born in the USA" en ik had wel eens vaag het liedje "Streets of Philadelphia" gehoord. Ik wist niet wat de E Street Band was en wie er nou eigenlijk met The Boss werd bedoeld. Ik vond wél dat Bruce Springsteen een knauwerige stem had en ouwelullenmuziek maakte. Maar ja, toen ontmoette ik mijn meneer. Ondanks dat mijn meneer nog jong is, is hij al z'n hele leven fan van... juist ja, de ouwelullenmuziek van The Boss. Ik begreep het niet. Niet dat ik Springsteen stom vond, maar het effect dat zijn muziek op mijn wederhelft heeft, was bij mij zeker niet aanwezig. Lyrische lofzangen van mijn eega werden door mij steevast beantwoord
met "Leuk hoor, lieverd!" en toen The Boss Pinkpop 2009 afsloot, wenste
ik mijn man veel plezier en ging ik thuis zitten Wii'en.
Mijn nieuwsgierigheid naar Springsteen groeide zo'n 1,5 jaar geleden, toen mijn schoonouders (ook Springsteenaanhangers) een huwelijksjubileum te vieren hadden. De heartlandrockballad - dat heb ik van Wikipedia - "The River" is hun all time favourite. Dus vatte ik het plan op om het lied te zingen op het jubileumsfeest. Toen ik me wat meer in Bruce Springsteens werk verdiepte (hetzij vrijwillig door "The River", hetzij gedwongen door het meeluisteren met mijn meneers muziek), kon ik me wel voorstellen dat mijn eega en zijn familie gegrepen werden door zijn teksten en klanken. Maar dat was het dan ook wel.
Totdat Springsteen eerder dit jaar zijn nieuwste plaat "Wrecking Ball" uitbracht en bekend werd dat hij een Europese tour zou gaan doen. Het zou dé kans voor me zijn om live mee te maken hoe betoverend de 62-jarige rocker schijnbaar kan zijn. Ik vind "Wrecking Ball" namelijk een héle goede plaat. De songs zijn wat meer folky dan vroeger, het knauwerige randje is er vanaf en Springsteen schrijft fantastische teksten (of hij control-V't ze uit de Bijbel, maar dat mag van mij ook).
Dus ondanks onze plechtige eed Pinkpop nooit meer te bezoeken - het is immers een sfeerloos festival op asfalt met véél te veel dronken Limburgers - zaten mijn meneer en ik op de ochtend dat de kaartverkoop losbarstte de ticketwebshop te F5'en. We schaften dagkaarten aan voor vandaag, Tweede Pinksterdag. Vanavond gaat het dan gebeuren. Ik ken een paar liedjes uit m'n hoofd ("We take care of our own" en "Land of hope and dreams" zijn mijn persoonlijke favorieten) en ben er dus helemaal klaar voor. The Boss mag zich vanavond aan mij gaan bewijzen.
Ik hoop dat je er met net zo'n voldaan gevoel vandaan bent gekomen als mijn meneer en ik (om in jullie termen te blijven). Wij waren op dat andere Pinksterfestival, zo'n kleine 250 km noordelijker.
BeantwoordenVerwijderen