Snippers truffel op lege borden

"Cup A heb ik. Heb ik ook altijd gehad. Vroeger al, dan ging m'n moeder mee bh's kopen en dan vroeg ze of ik zo'n gevulde kon krijgen. Dat deed ze dan. En dan zei zo'n verkoopster dat dat helemaal niet nodig was."
"Ongelooflijk!"
"Ja! Maar wij vinden dat wel nodig, zei ze dan. Geweldig hoor. En dan kreeg ik zo'n bh met van die brede bandjes over de schouders. Niet van die smalle, dat zit niet lekker. Dan krijg je van die striemen."

Zo'n gesprek maakt mij nieuwsgierig, en dus kijk ik even om. Een tafeltje met drie personen, twee vrouwen en een man. De bh-dame is een jaar of 70 en heeft dezelfde kledingstijl als Hyacinth Bucket ("It's Bouquet!"). Het gesprek over de bh's duurt al een half uur, de meneer en ik hebben inmiddels al vijf andere onderwerpen besproken, ondertussen telkens afgeleid door het woord bh.

Je zou zeggen dat dit eetlustbedervend werkt, een oudere die net iets te hard en veel te lang over haar cupmaat praat. Gelukkig hadden we op dat moment al een aperitief en een fles Pouilly-Fumé achter de kiezen en dat blijkt een probaat middel tegen irritatie en walging. En dan heb ik het nog niet eens over het eten gehad. Wij zaten op dat moment namelijk in een duur restaurant. Geen ster, maar wel iets wat men 'exclusief' noemt. Van tevoren had ik visioenen van snippers truffel op lege borden en opgedirkte nouveau-richers met te grote horloges, te witte broeken en te gebruinde koppen. Iets waar ik me niet thuis tussen zou voelen. Blijkbaar blijven die types tijdens te dinerdagen thuis, want ze waren nergens te bekennen. In plaats daarvan dus bosjes bejaarden in bloemetjesjurken en zelfs een oude man in (gewaagd!) een Soeharto-blouse.

Mijn visioen van het eten was ingegeven door de recensies die ik op Iens had gelezen. Overwegend positief, maar de negatieve kritieken zijn zo veel interessanter: "Voor heel veel geld wordt je bord viesgemaakt." "Ik had nog honger en dat voor dat geld." Ok, je krijgt bijna niks en het is veel te duur? Niks van waar! Het eten was fantastisch en precies genoeg. Niet van die onbehouwen porties met een bak frites en mayonaise ernaast. Als je daar behoefte aan hebt moet je inderdaad ergens anders naartoe. In plaats daarvan ingenieuse gerechten, inventief op smaak gebracht, wat een feest. Het restaurant was ruim opgezet, waardoor je lekker vrij zat, en ondanks de open keuken was er geen etenslucht te bekennen. Geen geur van gebakken biefstuk in haar en kleding, verfrissend!

Onder invloed van de wijn spraken we af dit vaker te doen. Wat een verademing! Binnenkort gaan we toeren langs de beste restaurants van Nederland. Eerste stop: Oud Sluis, ergens in het najaar. Ik houd je op de hoogte, van het eten, maar ook van bloemetjesjurk of kermishorloge. En van de cupmaat natuurlijk.