I heart ... Man Bijt Hond

Na een dag hard werken zijn er drie manieren om goed te kunnen ontspannen: koken, de puzzel in de krant maken en Man bijt Hond kijken. Het is natuurlijk vreselijk verantwoord om samen aan tafel even te communiceren tijdens het avondeten maar ik neem tijdens het avondeten het liefste de dag even door met de mensen uit Man bijt Hond. Tijdens het kijken rol je soms lachend van de bank en heel soms rolt er een traan over je wang. Precies de goede combinatie.

Man bijt Hond begon in Vlaanderen maar waaide eind jaren '90 over naar de noorderburen. Nog een jaar later ging ik studeren en was er in het studentenhuis al snel een etenstijdtraditie begonnen. Bij avondeten hoort nu eenmaal MbH. Daarna ben ik het programma altijd trouw gebleven. Wat een prachtige televisie. Elke aflevering weer verbaas ik me over het feit dat er zoveel bijzondere mensen in ons land wonen. Waar halen de programmamakers ze toch elke keer weer vandaan? Hoe gaat het er aan toe tijdens de redactievergaderingen? Volgens mij is MbH-verslaggever de mooiste baan in televisieland.

Man bijt Hond is eerlijk en oprecht, maar ook doortastend en dapper. Nooit pretentieus, zoals sommige andere dagelijkse programma's. Ze gaan geen onderwerp of taboe uit de weg maar zorgen er altijd voor de de mensen die hun verhaal vertellen nooit te kakken worden gezet. En zelfs hun gekke typetjes zijn uit het echte leven gegrepen. Zoals de supermarktdames Dooie en Coby. Ik weet zeker dat deze dames ergens in een supermarkt bij mij in de buurt werken. Ik ben er alleen nog niet achter welke precies.

De Veerkampjes zijn waarschijnlijk de bekendste MbH-ers maar mijn favorieten zijn de broers Manfred en Hilmar. Manfred is helemaal weg van vliegtuigen en van Schiphol, en misstaat in zijn KLM-uniform helemaal niet op de nationale luchthaven. Daar helpt hij de stewardessen een handje. Zijn broer houdt van films (hij heeft een hele uitgebreide verzameling) en van gratis kranten gratis uitdelen in het winkelcentrum. Als een echte paper boy.

De jubileumeditie in 2008 was een echte traktatie: een hele nacht lang de hoogtepunten van tien jaar lang MbH-televisie. Wat mij betreft komt er een heel themakanaal, waarbij alle afleveringen achter elkaar nog een keer worden uitgezonden. Dan neem ik tijdens het eten even het wereldnieuws door met mijn wederhelft en ga ik daarna weer terug naar al die wonderlijke televisiemomenten met klein nieuws van eigen bodem.