Mladic landt in Nederland. Interview met een overlevende van het drama op Utoya. Een reportage over Julian Assange. Verslag van het drama in Alphen aan de Rijn.
Een impressie van de markt in Utrecht.
Stuk voor stuk belangrijke en zeer nieuwswaardige nieuwsitems met internationale allure. Een slimme jongeman, geboren in Woerden, was erbij. Zijn naam is Jeroen Wollaars en hij is onze journalistieke hoop in bange dagen. Zeker in vergelijking met die smerige vogels als Jeroen Pauw en Sven Kockelmann. En hij twittert met Herman van der Zandt.
Jeroen luistert altijd goed, is bovengemiddeld eloquent en ziet er altijd keurig uit. Niet stijf en stoffig, maar net hip genoeg. En zijn haar zit altijd goed. Vooral als het een beetje langer is. Ik wil dan eigenlijk het liefste door de televisie heen met mijn hand er doorheen woelen. Maar dat kan natuurlijk niet.
Ik heb daadwerkelijk belangstelling voor de nieuwsitems die Jeroen verslaat, maar uiteindelijk is hij natuurlijk gewoon mijn dekmantel. Zo van, ik ben heus altijd goed op de hoogte van wat er om ons heen gebeurt. Ik lees de krant en volg nieuws online, ergo sum intellectueel en ontwikkeld. Maar eigenlijk valt dat misschien wel mee. Wat de enige manier waarop ik binnenlands politiek nieuws, met bijvoorbeeld minister Donner in beeld die babbelt over Diginotar, kan overleven is wanneer Jeroen met zijn zalvende stem het interview afneemt. Want wie krijgt er nou knikkende knietjes als Donner wordt ondervraagd? Ik dus. Allemaal de schuld van Jeroen en Jeroen alleen.
I heart Jeroen Wollaars, de warme journalistieke deken van mijn bakvissenbestaan.
Ik krijg het warm van Wollaars!
BeantwoordenVerwijderen