Ontaard en wel

Onlangs moesten wij een kinderwagen aanschaffen. We hadden deze aankoop al veel te lang uitgesteld en bang gemaakt met ellenlange levertijden togen wij, op aanraden van verschillende bevriende stellen met kinderen, op een zaterdag richting Gouda. In Gouda bevond, en bevindt zich nog steeds, een babywinkel van aanzienlijke omvang, waar wij met behulp van een heuse ‘testbaan’ vast zouden slagen voor een kinderwagen.
Ter oriëntatie had ik naar vrienden met kinderen, na een eerste bezoek aan Prenatal dit voorjaar waarbij wij totaal gedesoriënteerd thuis kwamen, een e-mail gestuurd met de vraag welke kinderwagen zij hadden en waarom. Ik kreeg veel en vooral zeer nuttige reacties binnen en nu hadden we in iedere geval een beeld van de dingen waar we op moesten letten bij aanschaf. We hadden zelfs al een vaag idee welke kinderwagen wellicht aan onze eisen voldeed en konden daarom enigszins gericht op zoek gaan. Nou werd het ‘gericht op zoek gaan’ in eerste instantie bemoeilijkt door de routebeschrijving van de babytoko zelf die er vooral genoegen in schepte ons vooral heel vaak rechtsaf te laten slaan (iets wat wij met graagte doen) maar wat er niet in resulteerde dat we ook daadwerkelijk bij de betreffende winkel uitkwamen. Na enig heen- en weer rijden en het raadplegen van een plattegrond arriveerden wij dan toch, onze goede aankomst zagen wij bevestigd door het grote aantal zwangere vrouwen dat zich op de parkeerplaats uit stationwagens wist te hijsen. Mijn geliefde begon al enigszins angstig te kijken.
Binnengekomen bekeken wij het enorme assortiment kinderwagens (ik denk dat één vierde van de zaak gewijd was aan kinderwagens). Aangezien het niet gemakkelijk is om te begrijpen hoe al die verschillende systemen werken, hoe een wandelwageninzet van de kar afgehaald moet worden, waar in hemelsnaam de rem zit, en vooral wat het verschil is tussen de ene en de andere wagen, riepen wij al snel de hulp in van een verkoopster. Zij demonstreerde ons alle voors en tegens van het door ons geselecteerde merk. Wij knikten af en toe en mijn lieverdje keek soms vertwijfeld om zich heen of op zijn Blackberry. De dame stelde voor dat zij nog wel andere merken aan ons kon demonstreren maar dit wisten wij gelukkig te voorkomen, alsof we op zaterdags niets leukers te doen hadden dan in Gouda op een industrieterrein rond te hangen. Hoewel, je wil natuurlijk het beste voor je kind en wij leken nu al ontaarde ouders door ons er zo efficiënt vanaf te maken. En ook nog zo laat, ik was toch al veel te ver heen om nu pas aan een kinderwagen te denken. Ik zag het de verkoopdame denken. Maar aan de andere kant, zo makkelijk en snel had ze toch niet vaak een kinderwagen verkocht?
We besloten dat we op de testbaan, meer voor het plezier van de verkoopster dan voor dat van ons, nog even het verschil tussen de luchtbanden en de niet-luchtbanden zouden testen, kozen in no-time een kleur uit, werden nog lastiggevallen met een vraag naar accessoires, kozen er vervolgens zo min mogelijk en togen naar de kassa. Deze exercitie zat er op. Mijn geliefde haalde opgelucht adem. We konden over het regenachtige parkeerterrein terug naar onze auto, de zwangere stelletjes achter ons latend en weer een ding van de to-do-list geschrapt, ontaard en wel, maar ons kind kon binnenkort liggend worden rondgereden, in een blauwe Mutsy.