Keystone

Als Mount Rushmore niet in Keystone, South Dakota zou liggen, zou geen toerist in Keystone komen. Als Mount Rushmore niet in Keystone had gelegen waren wij er waarschijnlijk ook nooit geweest. Keystone heeft namelijk, naast Mount Rushmore, een weldenkend mens niets, of vrijwel niets, te bieden.

Keystone is een dorp met maar 311 inwoners, 152 huishoudens en 84 families, aldus wikipedia. Het dorp is een schoolvoorbeeld van een plaats waar, zoals Bill Bryson het omschrijft in één van zijn boeken, mensen duizenden kilometers voor omrijden omdat er één of ander natuurfenomeen of iets anders bijzonders is gevestigd, om er vervolgens een dag lang langs lelijke winkeltjes te slenteren, mini golf te spelen en ‘slurpy food’ te eten.

Wij kwamen aan in Keystone nadat we een hele dag bezig waren geweest om vanuit de Rocky Mountains naar South Dakota te komen. Als Mount Rushmore immers op maar een dag rijden ligt, kun je er niet omheen, redeneerden wij. ’s Ochtends om zes uur reden we onze camping in het nationale park af. Daarna reden we uren door weidse licht glooiende, pastelkleurige vlaktes van Wyoming. Tot slot, toen we er bijna waren, reden we door een soort Luxemburg: heuvelachtig gebied met bossen en haarspeldbochten volgepakt met langzaam rijdende bejaarden, de Black Hills.

Aan het begin van de avond arriveerden we in Keystone. We reden regelrecht naar het meest tacky hotel van het dorp, het op een rotsplateau gelegen ‘President’s View Resort’. We betaalden veel te veel geld voor een veel te kleine kamer en probeerden te ontdekken vanaf welk punt in het hotel we dan een ‘president’s view’ hadden. Dat bleek onmogelijk tenzij je of door heuvels heen kon kijken, of een kamer in een helikopter had gehuurd. Na een wandeling door het dorp bleek dat Mount Rushmore zelfs drie heuvels verder lag. Zeker twee heuvels belemmerde het zicht naar Mount Rushmore. De tweede heuvel kon met een kabelbaan worden ‘beklommen’ en vanaf de top kon je dan, met moeite, één presidentieel hoofd onderscheiden.

Naast een hamburger, genuttigd in de minst ‘slurpy’ uitziende tent, en een tankstation was er weinig in Keystone zelf dat ons kon bekoren. We overwogen nog een bezoek aan ‘Presidential Wax Museum’, maar vreesden een teleurstelling. We waren geïntrigeerd door een lokale ‘kunstenaar’ die met een kettingzaag figuren uit boomstammen zaagden. De winkel bij zijn werkplaats, druk bezocht door toeristen, stond vol met ge-ketting-figuurzaagde kitscherige beelden van indianen en beren. Jammer dat zelfs het kleinste beertje (30 centimeter hoog, voor zeventig dollar) zelfs te zwaar was voor onze koffer.

Nee, als Mount Rushmore er niet was geweest waren wij waarschijnlijk heel hard door Keystone heengereden. Gelukkig maakte Mount Rushmore zelf, de volgende ochtend, een hoop goed.