Evil-Ken

Een tijd geleden bekende ik op deze plek dat ik, in vlagen van vermoeidheid, wel eens naar de chipszak van het televisieaanbod grijp. Er is eigenlijk niet veel aan en het is niet goed voor je. Een combinatie van gemakzucht en verveling vertroebelen mijn beoordelingsvermogen en dan kijk ik naar de Mtv Weekendbreak en dan het liefst naar de realitysoaps (contradictio in terminis) over oppervlakkige meisjes aan de Westkust. Het begon met Laguna Beach, daarna The Hills en parallel daaraan The City.

Ten tijde van Laguna Beach zaten de dames en heren hoofdrolspelers nog op Highschool en dan is hun gedrag nog enigszins begrijpelijk. Okee, bij ons in Z verdeelde niemand gedurende zijn of haar middelbareschooltijd de tijd tussen dure etentjes, jet-set-feestjes, personal trainers, manicures en shoppen in boutiques (in Z zijn geen boutiques), maar de meeste van mijn klasgenoten waren wel veelal bezig met roddelen, jongens en roddelen over jongens. Maar dan op school, in de kantine, met een blikje cola en een boterham met worst, in lelijke, onhandige kleren, met een beugel en een puistenkop. En dus niet gestyled, in designerkleding bij Club Weetikveelwat. Mijn punt? Dat dat gedrag bij pubers nog acceptabel is.

In de spin-off The Hills zijn de dames en heren inmiddels van school, maar ik moet zeggen dat ik werkelijk geen idee heb wat die lui nou de hele dag doen. Tussen lunch en borrel door zie je er af en toe eentje een kantoor binnengaan, klikkerdeklik even achter de computer, maar wat ze nou precies doen? Geen idee. Het beste voorbeeld van tergende ledigheid is wel Spencer, een soort Arische Ken met het gevoelsleven van een holbewoner. Hij ligt of op de bank in zijn appartement of hij luncht, om daarna weer op de bank te ploffen. Spencer is de kwade genius in de serie, aanstichter van vele ruzies, met name tussen de vrienden van zijn partner Heidi, en dit zal waarschijnlijk al zijn tijd opslokken.

Ach ja, Heidi, wat zal ik zeggen. Zo fris en alpenachtig als haar naam klinkt, zo was ze ook aan het begin van The Hills. The girl next door, zouden de Amerikanen haar noemen. Onder invloed van evil-Ken Spencer is zij echter getransformeerd tot het mislukte uithangbord van de Amerikaanse plastische chirurgie. Ik las dat zij afgelopen jaar in één sessie tien chirurgische ingrepen heeft laten doen. Resultaat: een uitdrukkingsloos, plastic gezicht en een buitenproportionele cupmaat. En dan ben je dus pas 23. Het is weerzinwekkend als je bedenkt dat de Amerikaanse overheid zich in allerhande zaken de betuttelende moraalridder toont (denk aan de leeftijdsgrens voor alcohol, het wegpiepen van vloeken). Als het echter om de geestelijke en lichamelijke gezondheid van een labiel aandachtsorgel gaat, is alles geoorloofd.

Arme Heidi. Onder aanmoediging van Spencer heeft ze zich laten verbouwen, zich vervreemd van familie en vrienden en dit allemaal voor media-aandacht. En nu lees ik dat Heidi en Spencer gaan scheiden. Hij laat haar alleen omdat ze niet meer in de schijnwerpers wilde staan. Wat nu te doen? Het enige dat ze heeft zijn de schijnwerpers! Haar zangcarrière is mislukt, ze heeft ooit iets met kledingontwerpen gedaan, ze heeft geen opleiding afgemaakt. Ongetwijfeld is er wel een manier om via televisie munt uit haar te slaan en het zal me niet verbazen als er binnenkort toch weer een realitysoap over het leven van Heidi op Mtv komt. Het is troostend om te bedenken dat er voorlopig genoeg weekendbreaks zullen zijn om mijn lusteloze zondagmiddag te vullen.

Sorry Heidi.