En wat voor uitdaging is Arabisch. Gelukkig word ik naast een heel enthousiaste juf geholpen door een prachtige leermethode voor het MBO. Denk aan Neue Kontakte en Omnibus maar dan met letters die je niet kent. Een leesboek, een oefenboek, een cd en een schrijfschrift om het zo het Arabische alfabet te kunnen oefenen. Ergens in een stoffige oude doos vond ik nog dat rubberen schrijfhulpding dat je om een potlood kan schuiven. Je weet wel, uit groep drie. Dat scheelt wat eelt en kramp tijdens het prutselwerk in het schrijfschrift (helaas geen mooie plaatjes en stickers in het schrift dit keer). Want voordat je in zo’n letterslang de individuele letters kunt herkennen ben je wel wat uurtjes verder. Of weken. Of bloeduitstortingen op je middelvinger.
De oefen-cd stond al bij luisteroefening drie op repeat zodat ik na een flink aantal herhalingen eindelijk eens hoorde wat Khalid en Layla nou zeiden. Een letter. Ze spraken alleen maar een letter uit. Ok. Nog maar een keer luisteren dan. En zelf nazeggen. De kracht van de herhaling. Totdat je merkt dat je Khalid, maar ook Farid en Maryam eigenlijk wel redelijk kan volgen. Of nou ja dat je sommige woorden en klanken begint de herkenning. Even voelde ik weer dat blije gevoel van toen je zelf Nederlands leerde lezen en schrijven. Aan de ontbijttafel, met je neus op het pak hagelslag, ging er een wereld voor je open. Zo voelt dat nu ook, alleen is het dan de Arabische wereld. Een soort “Sesam, open u”. Stug doorzetten en nog wat weken later kan je samen met Samirah een broodje met kip bestellen.
Deze week fietste ik moe van de werkdag door een drukke multiculti-straat richting huis. Tijdens het passeren van een van de talloze shoarmatentjes las ik opeens een woord op de gevel. In het Arabisch. حَلاَلْ, halal. Daar is al dat huiswerk dus ook goed voor. Morgen met frisse moed naar de volgende les.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten