Dit is een gastcolumn van gastcolumnist Doortje
Twintig, negentien, achttien… Zal ik al klikken? Ik typ alvast mijn bod in: 36 euro.
Veertien, dertien, twaalf…
Nog even... Nog even…
Negen, acht...
Ik houd het niet meer! Ik klik op 'Bied mee'!
Waaaat?! Inloggen?! Was ik uitgelogd dan?! Razendsnel tik ik het wachtwoord in, maar het is al te laat. ‘GESLOTEN’ verschijnt er in grote witte letters op een zwarte ondergrond. Ik laat m´n adem ontsnappen, en kijk nog even naar het laatste bod. 40 euro, dat scheelt…
Het begon met de wens er een paar daagjes tussenuit te gaan met man en kind, en inmiddels ben ik verslaafd. Tenminste, dat denk ik, want ik heb vakantieveilingen.nl pas 36 uur geleden ontdekt. Maar sindsdien gaat om de paar uur mijn wekker. Mijn eerste poging zat nog vol beginnersfoutjes. Al twee uur voor het einde van de veiling plaatste ik mijn tweede bod – niet wetende dat het in de laatste seconden pas menens zou worden. Het lukte me nog net om ‘25’ in te typen tussen alle opeenstapelende biedingen door, maar iemand was me voor en ‘won’ de vakantie voor 25 euro… Het is toch een hele kunst om op het laatste moment als eerste - met een zo laag mogelijk bod - de hoogste bieder te zijn… Een paar uur later had ik al 26 ingetypt terwijl de teller op tien seconden stond, maar weer was iemand me voor. Van de schrik drukte ik op ‘Enter’ in plaats van op ‘Backspace’…
Inmiddels heb ik uitgevonden dat 'mijn' vakantie normaal 100 euro kost. Eigenlijk stom dat je die dan voor een euro meer of minder door je neus laat boren. Zouden wij Nederlanders dan echt zo gierig zijn als bijvoorbeeld de Engelsen beweren? Als dat waar is, dan zouden de Engelsen tijdens zo'n veiling waarschijnlijk ook veel hoger uitkomen... Dat zou ik weleens willen uitzoeken.
Maar eerst wil ik mijn vakantie, dus zie ik voor de zesde keer de laatste seconden van de veiling wegtikken. Hoewel deze veiling gisteravond nog op 45 euro eindigde, staat nu – met nog tien seconden op de teller – het laatste bod op 11. Ik typ 31 in en wacht...
Vijf, vier...
Ik klik op 'Bied mee'.
Drie, twee...
Ik klik op ‘Oké’.
Eén... GESLOTEN!
IK HEB HEM!!! JOEHOE! We gaan op vakantie!
Na een vreugdedansje met manlief en een knuffel voor kindlief die van schrik in huilen is uitgebarsten, zijg ik weer neer achter mijn laptop. Terwijl de euforie nog door mijn aderen stroomt, betrap ik mezelf erop dat ik alweer aan het zoeken ben naar een volgende veiling. Kunnen we er niet een paar daagjes achteraan plakken? Of een avondje weg? Of een dagje uit? Of...? Nu weet ik het zeker: ik ben verslaafd.
O, o wat herkenbaar allemaal. Zo ben ik ook ooit begonnen. Nee kijk maar niet mee naar 'mijn veilingen' Tel vooral alles maar niet bij elkaar op. Maar wat was het avondje uit leuk bij Kruimeltje. En wat hebben mijn kleinkinderen en ik een plezier gehad bij Thomas de Trein. Hoe vaak ben ik al bij de kapper geweest met de kappersbon? Geen idee. En lekker eten dat je kunt bij Fletcher!!
BeantwoordenVerwijderenWat? Ik verslaafd? Ja hoor, ik geef het onmiddellijk toe.
O ja, gisteren net teruggekomen van een weekendje Winterberg samen met mijn man... Heerlijk!!