Mooi woord: nulstand

Nulstand. Als je googelt krijg je afbeeldingen van verwarmingsknoppen te zien. Ook heel interessant, maar dat bedoel ik niet. Onder nulstand versta ik een neutrale blik. Zoals je kijkt als je er niet bij nadenkt, als je voor je uit staart, als je over straat loopt. Ik dacht altijd dat het een beetje een lege blik was, emotieloos, maar nadere inspectie leert iets anders.

Eerder noemde ik de nulstand ook de neutrale blik. Een soort pokerface waar niets van af te lezen valt. Je kijkt voor je uit en niemand weet wat je denkt. Maar klopt dit wel? Kijkt iedereen wel even neutraal? Volgens mij niet. Zelf ben ik (blijkbaar) een goed voorbeeld van een niet-neutrale nulstand. Als ik over straat loop, niks aan de de hand, ik heb er lekker zin in vandaag, dan word ik weleens nageroepen. Hartstikke goed voor je ego, zou je denken, zo'n schreeuwende man in een bouwput. Maar wat roept de man dan? Niet: hee waar gaan die lekkere benen naartoe!? Nee, steevast krijg ik te horen: niet zo boos kijken! "Hee, je hoeft toch niet zo boos te kijken, het is weekend!" "Wat kijk je chagrijnig, het is hartstikke mooi weer!" Zo loop je nog argeloos en vrolijk over straat, zo word je nageroepen omdat je blijkbaar een pisbek hebt. Weg vrolijke bui, weg ook de illusie van het neutrale gezicht.

Vandaar dus de term nulstand. Mijn nulstand is blijkbaar boos. Of misschien ben ik ook wel boos. Geen idee waarop, maar toch ga je twijfelen. Ik ben van nature een boos iemand. Zo zijn er ook mensen die van nature gefopt of wantrouwend kijken. Die vertel je een verhaal maar ze kijken je altijd aan alsof je hen stiekem een berg dampende poep toeschuift. Ze lijken je niet te vertrouwen. Eerst vatte ik dat persoonlijk op, gelooft hij me niet? Het was maar een grapje hoor. Tot bleek dat ook op andere mensen met dezelfde skeptische blik werd gereageerd. Ha, de gefopte nulstand, interessant.

De vervelendste nulstand is iemand die de hele tijd lacht. Iemand die lekker gek over straat loopt en lacht met de zon in z'n bol. Dat vind ik debiel. Je bent toch geen dolfijn? Lachen doe je als iemand een grap maakt of als er iets leuks gebeurt. Over straat lopen is niet leuk genoeg om de hele tijd maar te glimlachen. Zeker als het regent en er ook niemand uitglijdt. Dan valt er niks te lachen. Deze mensen zouden nog wat kunnen opsteken van mijn deprimerende nulstand. Mensen die altijd maar lachen, ik vertrouw ze niet. Ik zou er bijna gefopt van gaan kijken. Maar daar is mijn nulstand dan weer te chagrijnig voor.