Toen Caar met haar column over Stef Blok bezig was raakten wij om onverklaarbare redenen verzeild in een gezamenlijke droom. Een mooie besneeuwde midwinterdroom. Een videoclip van Wham.
De droom begon in de Saab van Mark Rutte. Mark en ik zaten voorin en terwijl Mark behendig de auto door een besneeuwd landschap stuurde bestudeerde ik de kaart. Achter in de Saab zaten Caar en Stef Blok, grappen te maken op onderkoelde toon.
Aanvankelijk zaten daarnaast weer Jort Kelder en vriendin R2, maar aangezien dat realistisch gezien niet mogelijk is in een Saab, en dit een uitermate realistische droom was, reden even later Jort en R2 in zijn sportwagen achter ons aan.
Het besneeuwde landschap was Zwitserland en gezessen waren wij op weg naar Davos. In Davos hadden we een mooi chalet gehuurd, van binnen betimmerd met schroten en met een met leisteen beklede open haard.
Jort had zijn achterbak en die van Mark volgeladen met mooie wijn. In het chalet met schroten zouden we die flessen soldaat maken terwijl we zouden kaasfonduen. Want Jort is vegetariër en R2 ook, en ‘wij’, Mark, Stef, Caar en Eef, houden ook wel van kaasfondue.
Tijdens de vakantie zou Mark mij leren skiën. Stef en Caar zouden af en toe een rondje hardlopen. Jort en R2 zouden op hun fiets met winterbanden, tijdens hun zoektocht naar een vegetarische lunch, de sportwagens in Davos bestuderen op zoek naar de meest zuinige sportauto.
We zouden avonden lang discussiëren over politiek en de toestand in de wereld. We zouden allemaal roepen dat Elsevier een links blaadje is, en dan zou R2 ons sussend proberen te nuanceren.
We zouden heel veel wijn drinken en heel veel lachen en af en toe zouden we met z’n allen in de tuin in het bubbelbad gaan zitten. Om daarna in witte badjassen terug te rennen naar het huisje. En ik zou moonboots hebben. Van die mooie jaren ’70 moonboots met zo’n koordje eromheen.
Zo zag onze droom eruit. Mark in zijn tien jaar oude skipak met zijn skibril op sterkte, Jort in zijn ski-maatpak. Caar riep nog naar mij dat Stef in de droom geen pastelkleurig skipak aan mocht. Maar het was al te laat. Daar zoefde hij de heuvel af in een wolk van mintgroen en lila.
*proest* heel hard om deze column moeten lachen! Hulde!
BeantwoordenVerwijderenWanneer gingen we nou ook weer? De kleermaker belde me net, wanneer dat skipak ook weer af moest...
BeantwoordenVerwijderen