Topstuk

Afgelopen week waren Caar en ik op de feestelijke opening van de nieuwe tentoonstelling van Erwin Olaf. De foto's over Leidens Ontzet zijn prachtig, laat daar alsjeblieft geen mistverstand over bestaan. Bezoek vooral de universiteitsbibliotheek en museum de Lakenhal in Leiden als je in de gelegendheid bent. Het jammere was dat het gros van de genodigden er een stuk minder prachtig uitzag. De bezoekers waren in grofweg 3 groepen te verdelen. Hierbij een verslag van dit bijna antropologische veldonderzoek, waarbij ook een lineair verband is vastgesteld tussen de leeftijd van de bezoeker en het aantal genuttigde consumpties. Anti-fashionweek 1.0

1. Als ik er maar chique (lees: oud geld) genoeg uitzie, dan kom ik vast over als serieuze kunstliefhebber en ben ik dus geloofwaardig als genodigde van deze bijeenkomst.
Deze groep bezoekers is van het type dat graag geaccepteerd wenst te worden als Kunstliefhebber (met een grote K dus). En om dat te bewerkstelligen is het niet zozeer van belang dat iemand iets nuttigs kan zeggen over de compositie van een kuunstwerk maar ligt de nadruk op een plausibele eerste indruk als mecenas van een upcoming artist van eigen bodem. Kortom, als je aan de outfit maar kan zien dat je je identificeert met Hoge Cultuur. De kleding van deze groep typeert zich door opvallende kleuren, grote assescoires (zoals indigo-kleurige oorbellen in de vorm van een druiventros, wat eenieder doet denken aan die heerlijke vakantie in de Provence), uitbundige hakken en hier en daar een glimmertje. Een hoed mag zeker niet ontbreken. Denk aan Rick Felderhof, Addy van den Krommenacker en hysterische dames als Suze Mens en Sandra Reemer. Of aan alle vooroordelen over operabezoekers.

2. Kunst is voor mij onderdeel van het dagelijks leven en daarom is het nergens voor nodig om je voor een opening speciaal op te tutten.
En daarom kom je gewoon in je spijkerbroek, of in een kleurig wappergewaad waarin hele antroposofische schoolklassen kunnen kamperen. Want kunst hoort bij elke dag. Doe maar gewoon, dan doe je al kunstig genoeg. En dat kan prima in teenslippers of in sandalen met een dikke rubberen zool. Ook deze groep bezoekers wenst geaccepteerd te worden als kunstliefhebber. Maar dan als een kunstliefhebber die op een blauwe maandag zelf nog eens een vak op de academie heeft gevolgd. Waar de chique bezoeker van de categorie hierboven altijd op de gastenlijst staat om een expositie binnen te komt, wappert de casual kunstliefhebber graag te pas en te onpas met zijn of haar museumjaarkaart die tevoorschijn wordt getoverd uit een taupekleurige vilten jas.

3. Overig
En dit heeft weinig met kunst (of mode, daarom toch een aparte categorie) te maken want dit zijn de journalisten, zij komen voor een verslag van de opening en niet zozeer om hun kunstliefde te etaleren. En die zijn extreem casual. In een polo, combatbroek, witte sokken en gympen. De oudere jongere met inhammen die toch een staartje probeert te laten groeien. Met een perspas en een duidelijke zweetvlek tussen de ongedefinieerde schouderbladen. Dit zijn de fotografen die voor het lokale huis-aan-huiskantje verslag doen van deze opening. In hun Eastpak rugtas zit een portfolio met artistieker werk verstopt. Je weet immers maar nooit. Ook te herkennen aan een keycord of kontzak met uitpuilend notitieblok.

Caar was overigens zomers chique gekleed, ik retro chique. Erwin was het best gekleed, met als topstuk van de avond de onthulling van zijn lichtgevende oranje veters.