Kan iedereen het met Jezus?

Waarom vind je sommige muziek mooier dan andere? Gaat het om de melodie, de stem van de zanger of zangeres, of om de tekst? Ik dacht altijd dat de tekst de doorslaggevende factor was voor het wel of niet mooi vinden van muziek. Er zijn natuurlijk ook veel mooie instrumentale stukken, maar ik dacht tijdenlang dat het om de tekst ging. Ik weet nu dat ik mezelf voor de gek heb gehouden.

Little did my parents know, dat die vreselijke Pennyponnyperiode van hun oudste dochter nu de tijd van de muziek was aangebroken. Ik sla de schaamperiode even over maar het nu was Green Day, Pennywise, Bad Religion en Rancid wat de klok sloeg. Mijn vader kon het wel waarderen dat ik in zijn koffer vol cassettebandjes plunderde op zoek naar Echo & the Bunnymen en Joy Division maar ik geloof dat mijn moeder liever nog een tijdje modderige paardrijdbroeken had gewassen.

Deze bands wisten precies hoe ik me voelde toen, ze zongen er toch over! En dan ook nog eens tegen mij! Zwelgend in zelfmedelijden en stijf van de hormonen sloot ik mij op in mijn kamer en draaide muziek. Vooral hard. Heel hard. En ik wilde blauw haar en piercings. Toch fijn dat mijn ouders toen een beetje streng hebben opgetreden. Maar goed, tekst dus. Ik probeerde zelf ook wat te schrijven, ging natuurlijk voor geen meter. Het was de tekst van de bands die me aansprak, ik voelde wat de frontmannen beschreven en ik was ervan overtuigd dat de tekst van deze muziek het voor mij deed.

Deze overtuiging veranderde toen Jezus in mijn leven kwam. Op zangles werd voorgesteld om de Finlandia Hymne van Sibelius in te studeren, niet in het Fins maar in een Engelse methodistenvertaling:

This is my prayer, O Lord of all earth's kingdoms:

Thy kingdom come on earth thy will be done.

Let Christ be lifted up till all shall serve him,

And hearts united learn to live as one.

Ik was in tweestrijd. Hoe kon ik, als overtuigd atheïst, dit nou meezingen. Ammehoela dat ik mee ging doen aan de verering van een opperwezen waar ik niet in geloof. Zangles ging door en ik deed met tegenzin mee. Het verzet verdween als sneeuw voor de zon. Wat een fantastisch stuk, en wat heerlijk om te zingen. De melodie, de harmonie waren overweldigend. Ik was om en kon niet genoeg meer krijgen van onze Verlosser.

Het hek was zogezegd van de dam. Thuis luisterde ik alleen nog maar naar Bachcantates en met tranen in de ogen naar het fantastische Miserere Mei van Allegri. Maar ik wist echt dat ik het kon met Jezus toen ik de Messias van Handel hoorde. Ik geloof nog steeds niet in de Here, denk ook niet dat dat er ooit van zal komen. Maar als ik die fantastische muziek aan hem en een handvol enthousiaste scribenten heb te danken, ben ik misschien juist wel met kerst toch een beetje dankbaar.