Typisch Oost-Europa

Stel je eens voor: je wordt een week lang opgesloten in een huis, samen met een groepje mensen dat je niet kent. Het is voor het goede doel, juist nu de winter en de feestdagen voor de deur staan is extra hulp hard nodig. Het huis staat voor een radiostudio. Je dient samen van een minimaal bedrag rond te komen en het doen van je behoefte gebeurt in een krakkemikkig houten huisje achter in de tuin. Met een gat in de grond en een klein gaatje in de deur. Klinkt het als een bekend format?

Nog tot en met 6 november woont een semi-spontaan bij elkaar gescharreld gezelschap in het zogenaamde Oekraïne-huis in Veenendaal. Door een aantal dagen een tochtend en lekkend hol, of beter "typisch Oost-Europees huis", te betrekken vraagt de organisatie van dit woonexperiment aandacht voor de erbarmerlijke leefomstandigheden van veel arme gezinnen in Oost-Europa (ter info: we rekenen gemakshalve hier het ganse gebied ten oosten van Berlijn tot aan Kazachstan). Gedeeltelijk Europese Unie, gedeeltelijk achterlijk achterland.

De bewoners van huis zijn echte modelnederlanders: een pabo-studente, een huismoeder van vijf kinderen, een medewerker van het Leger der Heils en een vrachtwagenchauffeur die regelmatig op Roemenië en Joegoslavië rijdt. Het feit dat de organisatie Joegoslavië nog steeds als één land beschouwt zou eventueel iets kunnen zeggen over de wereldvreemdheid van deze mensen, maar de bedoelingen zijn goed. Samen zal deze groep zich tegoed doen aan rauwe suikerbieten en ingemaakte varkensdarmen. De echte Ukrainian Experience. Met een roestige Lada in de voortuin en zelfgestookte wodka. Desalniettemin vind ik het een prachtig initiatief om aandacht te vragen voor een probleem dat dichterbij is dan veel mensen zich misschien realiseren, maar ik denk dat er meer te halen is uit deze actie. Meer exposure en meer geld.

Ik kan me namelijk niet voorstellen dat de organisatoren niet in staat zijn hun actie niet beter in de kijker te zetten. Ok, er is een Hyvespagina. Dat is helemaal niet meer hip, zeker niet nu de Telegraaf daar de scepter zwaait over onze persoonsgegevens. Waar is het huis op Twitter of op Facebook? Waar kan ik stemmen over wie er uit het huis moet gaan omdat hij/zij niet hard genoeg z'n best doet met het hout sprokkelen voor het kacheltje? Waar kan ik de cd met traditionele Oekraïnse liederen ingezongen door de bewoners kopen? Waar zijn de relatiegeschenken, de Adventkalenders en de zadelhoesjes met de Oost-Europese vlag erop?

Met alle liefde van de wereld wil ik de organisatie, die overigens niet helemaal vrij is van een ongezonde portie zendingsdrang, een hart onder de riem steken. Ik hoop dat ik in een supermarkt in de buurt de helft van mijn boodschappenmandje kan doneren aan gerimpelde oude dames met een viezig klef hoofddoekje, ook al zo lekker Oost-Europees. Want eten en voedsel is er nodig, zonder gekkigheid. Medische voorzieningen. Condooms en antibiotica. Misschien dat we psalm 57 dan achterwege kunnen laten.