Vroeger, op de middelbare school, was ik nooit in de kroeg te vinden. Ik ging weleens wat drinken in de stad, maar dan nam ik een cola en dan was ik om een uur of twaalf weer thuis. Niet heel spannend dus. Met de meeste van mijn vrienden sprak ik thuis af en dan gingen we film kijken of rare sketches opnemen op een casettebandje. Een enkele keer ben ik bij een vriendinnetje in het dorp B. blijven slapen en dan gingen we naar een schuurfeest met een paar van haar vriendinnen. Heel stoer vond ik dat. Zij hoefde niet vroeg thuis te zijn en ik daardoor ook niet. Het feest was, uiteraard, in een schuur, er lag stro op de vloer, er werd met bier gegooid en er liepen stoere mannen met strakke shirts en vies haar. Dat vond ik toen ook al. Soms werd je in je kont geknepen. Als je dan omkeek wezen er twee glazenwassers naar elkaar. Op een gegeven moment was ik altijd mijn vriendinnetjes kwijt. Er zat er dan altijd wel eentje urenlang achterstevoren op de wc, een ander was, letterlijk, in een weiland beland met een jongen. Ik was het dan zat, maar dat zei ik niet want dat was niet stoer.
Mijn eindexamenfeest was al even prachtig. Het was in een of andere blokhut in een park in Z. Aangezien het mijn eindexamenfeest was mocht ik langer blijven en broer had beloofd me op te halen om een uur of half twee. Tijdens het feest was er één onbekende jongen, namelijk de DJ. Wat ik toen heel stoer vond, en nu heel triest, is dat ik die avond wat met de DJ had, tussen de plaatjes door. Op een gegeven moment begon hij helaas allerlei oneerbare voorstellen in mijn oor te fluisteren (voorstellen? Nee, meer mededelingen: “ik wil dit” en “ik wil zo graag dat”), zodat ik me uit zijn greep heb losgerukt. Toen kwam ik echter niet meer van hem af terwijl ik allemaal overdreven geanimeerde gesprekken aanknoopte met klasgenoten. Kwart voor twee was broer er (eindelijk!) en ik liep snel met hem naar de auto. Achtervolgd door de DJ, die mij blootstelde aan een spervuur van vragen, althans, zo voelde het. “Waarom ga je nu al weg? Wat is je telefoonnummer? Waar woon je? Ik kan morgen wel even langskomen? O je moet werken, waar dan? Dan kan ik daar wel even langskomen?” Broer was helemaal stil van de vasthoudendheid van de DJ. Ik kreeg het er benauwd van. Ik weet nog goed dat ik, om er maar van af te zijn, gezegd heb dat ik zo ontzettend dronken was dat ik geen idee meer had waar ik de volgende dag moest werken. Broer hield gelukkig wijselijk zijn mond.
Alles veranderde toen ik met broer meeging naar feestjes, in mijn eerste studiejaar, toen ik nog thuis woonde. In deze setting heb ik ook nader kennisgemaakt met Eef, die ik tot dan toe vooral kende van het naar elkaar zwaaien toen ik bij de poelier en zij daar tegenover bij de groenteboer werkte. (Tussen ons in was een brasserie waar Georgina Verbaan werkte, is dat niet inetessant?)Ik weet nog heel goed dat er dat jaar een feestje in haar studentenhuis was en ik ging daar ook naartoe, met broer, in de auto van een vriend van hem. Er zijn nog foto’s van dit feestje: er hangen slingers, iedereen heeft een plastic bekertje of een biertje in zijn hand, en mijn wangen waren paars. Alcohol was ik niet gewend en toen we eindelijk thuis waren, waren we allebei in een uitgelaten stemming. De volgende dag zat mijn trui onder de tandpasta doordat broer de hele tijd omviel tijdens het poetsen. Prachtig vond ik die avond, dat wilde ik ook, en niet lang daarna ben ik zelf ook op kamers gaan wonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten